Borrelia burgdorferi
Van Wikipedia
| Borrelia burgdorferi | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 400x opname van kurketrekkervormige Borrelia burgdorferi. |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Borrelia burgdorferi Johnson RC et al 1984 |
Borrelia burgdorferi is een pathogene bacterie die behoort tot de spirocheten. Deze bacterie veroorzaakt een ziekte genaamd borreliose beter bekend als de ziekte van Lyme. Deze ziekte kwam in de Verenigde Staten voor het eerst voor in het stadje Old Lyme. Willy Burgdorfer was degene die de spirocheten wist te vinden in de getroffen mensen en wist zijn naam aan deze "nieuwe" spirocheet te binden.
In Europa is borreliose al eerder (rond 1900) bekend in de literatuur. Ook in oude teken zijn DNA sporen van de spirocheten gevonden. De ziekte van Lyme is daarom een misplaatste naam en historisch gezien niet correct.
[bewerk] Stammen
In Europa en Japan overheersen de pathogene subspecies Borrelia burgdorferi, Borrelia afzelii en Borrelia garinii. In de Verenigde Staten zijn dit ook Borrelia burgdorferi en recent Borrelia lonestarii.
[bewerk] Behandeling
Infectie met Borrelia burgdorferi is een een vroeg stadium vaak met de juiste antibiotica goed te behandelen. Bij een te late diagnose kan de infectie in voor antibiotica moeilijk bereikbare lichaamsdelen gaan zitten. De infectie wordt dan chronisch of kan voor jaren in rust blijven liggen.
Het post-Lyme-syndroom is een andere mogelijheid die geopperd wordt voor de persisterende klachten die ontstaan na een infectie met Borrelia . Hier spreekt men over een soort van auto-immuunziekte die het lichaam zou hebben opgezet lang nadat de werkelijke bacterie is verdwenen. Het wetenschappelijk bewijs hiervoor ontbreekt echter.
Een groot probleem is de afwezigheid van een goede laboratorium test om de infectie uit te sluiten. Er is tot op heden geen enkele test die een diagnose van de ziekte kan uitsluiten. Ook niet de in Nederland gebruikte sereologische testen: ELISA en westernblotting. De diagnose zal dan ook klinisch gesteld moeten worden met als eventuele bevestiging een sereologische test.
Andere laboratorium testen voor borreliose/ziekte van Lyme:
- fluorescentie (antigeen-antistof)
- fluorescence in situ hybridization (FISH)
- donkerveld en fasecontrast microscopie
