Brutus van Troje
Van Wikipedia
| Brutus van Troje Mythische Britse koningen Het huis van Brutus |
||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
' |
||||||||
|
||||||||
| Persoonlijke gegevens | ||||||||
|
||||||||
| Dit artikel is deels gebaseerd op Geoffrey van Monmouth's Historia Regum Britanniae. Deze informatie blijkt niet altijd even accuraat, en soms in tegenspraak met andere bronnen. Er kunnen in dit artikel zaken staan die in tegenspraak zijn met andere artikelen. |
Brutus van Troje, ofwel Brutus van Brittannië (Keltische naam: Bryttys), wordt gezien als de legendarische eerste koning van Brittannië van ongeveer 1104 v. Chr. tot ongeveer 1081 v. Chr.. Hij was, volgens Geoffrey of Monmouth de kleinzoon van Aeneas, en werd verbannen uit Italië nadat hij per ongeluk zijn vader Silvius doodde. Brutus bevrijdde een aantal Trojaanse slaven uit Griekenland en leidde hen, nadat hij een visioen had gehad dat hij een koninkrijk zou stichten in een land dat door reuzen werd bewoond, via Gallië naar Engeland, waar hij volgens de legende de reuzen versloeg. Hij wordt gezien als de stichter van de stad Nieuw Troje, het latere Londen. De Keltische stammen uit de Londense gebieden werden Trinovanten genoemd. Brutus regeerde 23 jaar, en maakte voor zijn dood een wetboek voor zijn volk. Bij Ignoge had hij drie zonen: Locrinus, Kamber en Albanactus, onder wie het Britse eiland werd verdeeld na Brutus' dood.
Geoffrey of Monmouth beschrijft het moment dat Brutus overleed met de mededeling dat Eli priester was in Judea, de Ark van het Verbond was gestolen door de Filistijnen, de zonen van Hector heersten over Troje en Aeneas Silvius heerser was van Alba Longa. Geoffrey baseerde zijn verhaal op de Historia Britonum, waarin wordt vermeld dat Brittannië zijn naam te danken heeft aan Brutus. Dit wordt overigens gezien als resultaat van een een middeleeuwse poging om een genealogie op te zetten van Britse koninklijke families. De Historia Britonum beschrijft Brutus als een Trojaan, en plaatst hem in de Trojaanse genealogie.
