Ark van het Verbond
Van Wikipedia
Inhoud |
[bewerk] Inleiding
De Ark van het Verbond, ook wel genoemd: de ark van het getuigenis, was het centrale, allerheiligste voorwerp in het jodendom. Het was een draagbare, geheel met goud overtrokken kist, waarin de twee stenen tafelen met daarop de Tien Geboden bewaard werden. De ark werd gemaakt tijdens de exodus, bij de berg Sinaï. Hij stond in het Heilige der Heiligen, de binnenste ruimte van het tabernakel, en later in dezelfde ruimte in de tempel te Jeruzalem.
[bewerk] Doel
Het Bijbelboek Exodus (hoofdstuk 25:10), waarin precies beschreven staat hoe de ark moest worden gemaakt, geeft ook het doel van de ark: God zou vanaf het verzoendeksel van de ark met Mozes spreken over alles wat het volk moest worden medegedeeld en tevens moest de ark, als bewaarplaats van de Goddelijke Wet, gebruikt worden om tijdens het jaarlijkse zoenoffer symbolisch de zonden te bedekken van het hele volk Israël.
[bewerk] Uiterlijk
De kist zelf was gemaakt van hout en van binnen en van buiten overtrokken met een laag bladgoud. Het deksel van de ark was van massief goud vervaardigd. Aan weerszijden ervan waren twee uit massief goud opgetrokken cherubs, die één geheel vormden met het deksel. Deze cherubs hadden hun vleugels naar boven uitgespreid, als een beschutting boven het deksel, en stonden met de gezichten naar elkaar toe, de ogen gericht op het deksel.
Overigens is uit de beschrijving in de Bijbel niet op te maken hoe dit er precies uit zag: een bas-reliëf of twee cherubs in de vorm van beelden die uit het deksel staken. Het is eveneens mogelijk dat de beelden aan de zijkant van het deksel stonden of er in het midden van stonden. Op afbeeldingen zijn dan ook vele variëteiten te zien.
Aan beide zijden van de ark waren gouden ringen geplaatst waar doorheen twee draagstokken gestoken waren. Deze draagstokken mochten nooit verwijderd worden, ook niet toen de ark later zijn vaste plaats in de Tempel kreeg. Boven het deksel van de ark was de Sjechina, de tegenwoordigheid van God, zichtbaar tussen de cherubs. Gewoonlijk wordt de sjechina beschreven als een vuurgloed of lichtverschijnsel.
[bewerk] Gebruik
Eenmaal per jaar bracht de hogepriester het zoenoffer voor het gehele volk door bloed van een onschuldig lam op het deksel te sprenkelen, dat daarom het verzoendeksel heette. Hiermee was symbolisch aangegeven dat de Goddelijke Wet, in de Ark vertegenwoordigd als de Tien Geboden, niet meer door God, in de sjechina, 'gezien' werd omdat het bloed het deksel bedekte. Hierom draaide de hele eredienst van Israël.
[bewerk] Latere geschiedenis van de ark
In de boeken Jozua, Richteren en I Samuel wordt beschreven dat de tabernakel in verschillende plaatsen een tijd werd opgesteld. De bekendste plaatsen waren Silo en Sichem. Koning David was degene die de ark tenslotte naar Jeruzalem bracht toen hij dit de hoofdstad van zijn rijk maakte.
In het boek I Samuel wordt beschreven dat de Filistijnen eens de ark hebben buitgemaakt. Ze stelden hem op in de tempel van hun god Dagon ten teken van de overwinning van deze god over Jahweh. Toen het afgodsbeeld van Dagon steeds weer omviel, en zo als het ware boog voor de ark, en ook allerlei rampen het Filistijnse land troffen, stuurden de Filistijnen de ark uit arren moede maar weer terug naar de Israëlieten.
In het boek II Samuel hoofdstuk 6 is beschreven dat David danste voor de ark, toen die naar Jeruzalem werd overgebracht. De christelijke traditie ziet in de tekst van het evangelie waar Johannes de Doper bij nadering van Maria (net enkele maanden zwanger van Jezus) 'opspringt' in de schoot van Elisabeth terwijl zij nog zwanger van hem was, een parallel met David die voor de ark, met de aanwezigheid van JHWH, danst.
Davids zoon Salomo liet met behulp van o.a. Fenicische vaklieden een vast tempelgebouw oprichten waar de ark zijn definitieve plaats kreeg. Toen dit tenslotte gereed was was het volgens de Bijbelse beschrijving een van de schitterendste gebouwen van het Midden-Oosten. Van heinde en verre kwamen mensen Jeruzalem en de Tempel van Salomo bewonderen zoals de Koningin van Sheba. Na de dood van Salomo werd het rijk geplitst en in een noordelijk tienstammenrijk (Israël) en een zuidelijk tweestammenrijk (Juda). In Israël wordt een 'alternatieve' tempel opgezet ter vervanging van de dienst in Jeruzalem wat het domein blijft van Juda. Nog maar sporadisch wordt er melding gemaakt van de ark. Nadat in 586 v. Chr. de eerste tempel verwoest was door de Babyloniërs verdween de ark helemaal uit de historie. In de latere tweede tempel, die van 515 v. Chr. tot 70 AD functioneerde, heeft nooit meer een ark gestaan.
[bewerk] De Ark in het christendom
Ook voor het christendom is de Ark belangrijk, omdat volgens de orthodoxe theologie, de hele offerdienst een voorafschaduwing is van het zoenoffer van Jezus als volmaakt offerlam die de zonden van de gehele mensheid moest afdekken, onzichtbaar maken, voor de ogen van God. Tevens is Jezus ook de volmaakte Hogepriester die dit offer voor het aangezicht van God en de ogen van de gehele wereld heeft gebracht. Iedereen die dit gelooft is volgens deze overtuiging gered van de eis van de (goddelijke) wet, namelijk de straf voor de zonde die hij/zij begaan heeft in dit leven.
[bewerk] Waar is de ark gebleven?
Volgens de meest gangbare theorie is de ark vernietigd bij de verwoesting van de eerste tempel. Anderen menen dat kort van tevoren de ark in een geheime ruimte onder de tempelberg of ergens in de buurt verborgen werd door de priesters. Weer anderen beweren dat de ark terecht gekomen is in Ethiopië. Maar blijkbaar was de ark al verdwenen voordat de Babyloniërs de tempel plunderden want de ark, hoewel verreweg het belangrijkste voorwerp, wordt niet genoemd in de lijst van buitgemaakte tempelstukken. Verschillende joodse en ook enkele christelijke groeperingen willen de tempel weer opbouwen, de ark opsporen en in deze nieuwe tempel plaatsen om de offerdienst weer in te stellen.
Er zijn verschillende personen die beweren dat ze de ark weer gevonden hebben. De bekendste is de inmiddels overleden Amerikaan Ron Wyatt. Op vragen van kritici waarom hij dan geen bewijzen gaf van zijn ontdekking antwoordde Wyatt dat "God mij daarvoor geen toestemming geeft omdat de tijd daarvoor nog niet aangebroken is".
[bewerk] De ark in fictie
De Heilige Graal, volgens de gangbare mening de door Christus gebruikte beker bij het laatste avondmaal, is echter volgens enkele schrijvers een andere benaming voor de ark, zie hiervoor de verhalen van Parsival.
Een bekende, maar niet op waarheidsgetrouwe feiten gebaseerde, film over de Ark is de Indiana Jones-film Raiders of the lost Ark van Steven Spielberg.
| {{{afb_links}}} | Jodendom (Portaal) | {{{afb_rechts}}} |  |
|---|---|---|---|
|
Joden - Thora - Tenach - Talmoed - Kabbala - Literatuur - Halacha - Mitswa - Tsedaka - Kasjroet - Briet - Sjabbat - Gebed - Feestdagen - Maanden - Jaartelling - Geschiedenis - Tempel - Synagoge - Rabbijn - Chazan - A tot Z |
