Catalogus
Van Wikipedia
De catalogus van een bibliotheek of museale collectie bevat identificerende informatie over de collecties van deze instellingen. Een catalogus is nodig om na te gaan welke objecten -hetzij publicaties, hetzij objecten- er aanwezig zijn en waar deze zich bevinden. Het woord wordt ook gebruikt voor een map, die een overzicht geeft van de producten of het leveringsprogramma van een bedrijf of groothandel.
Een bibliotheekcatalogus vermeldt van publicaties voor zover mogelijk de titel, auteur(s), omvang, drukgegevens, plaats van uitgifte, jaar van uitgifte en uitgever. Vaak geeft de catalogus ook een bepaalde ordening qua onderwerp. Tevens wordt met een signatuur de feitelijke locatie in de bibliotheek aangegeven: de locatie kan afhankelijk zijn van de soort plaatsing, bijvoorbeeld op thema of formaat. Door middel van trefwoorden, vaak op basis van een thesaurus of (nationale) classificatiesystemen, zoals bijvoorbeeld UDC, SISO en GO, en andere vormen van indicering wordt een bibliotheekbestand nog dieper ontsloten.
Een catalogus is geen bibliografie. De beschrijving van publicaties gaat in een catalogus minder ver dan in een bibliografie, en beperkt zich tot de eigen collecties. De catalogi van grote bibliotheken als de Library of Congress en de British Library helpen echter wel bij het maken van catalogi en bibliografieën. De grote expertise bij deze bibliotheken uit zich namelijk in de kwaliteit van de beschrijvingen. Deze instellingen ondersteunen ook internationale standaards op het gebied van informatieontsluiting. De oudste gedrukte catalogus van een institutionele bibliotheek is de Nomenclator (1595) van de Universiteitsbibliotheek Leiden.
Door gebruik te maken van geautomatiseerde bestanden kunnen catalogi worden samengevoegd tot één geheel, zodat de gebruiker daarvan meerdere collecties tegelijk kan doorzoeken. Zo bevat PiCarta, een zogeheten meta-catalogus, titels van boeken en tijdschriftartikelen, die aanwezig zijn bij een groot aantal Nederlandse bibliotheken. Deze catalogus is bij veel bibliotheken in Nederland vrij in te zien. Leden van een hierbij aangesloten bibliotheek kunnen ook thuis op PiCarta aanmelden. Het is ook mogelijk om met een IBL-account, een kaart voor interbibliothecair leenverkeer hiervan op een willekeurige locatie gebruik te maken.
Een catalogus die voor het publiek doorzoekbaar is via het Internet wordt wel een Opac genoemd.
[bewerk] Externe link
- www.beeldengeluid.nl/catalogus De multimedia catalogus van Beeld en Geluid (Hilversum), het audiovisueel archief van Nederland.
