Charles Taylor (filosoof)

Van Wikipedia

Charles Taylor werd op 5 november 1931 in Québec, Canada geboren. In 1952 studeerde hij af aan McGill University (Geschiedenis) en vervolgde zijn opleiding te Oxford (Filosofie en Economie, DPhil 1961). Hij promoveerde op Hegel. Hij was aangesteld aan de Oxford University als professor voor Ethiek en keerde later als professor voor Filosofie terug naar McGill University.

Taylor is te kenmerken als een maatschappij-filosoof die kritiek en mogelijke oplossingen geeft voor de dingen die volgens hem fout lopen in de huidige maatschappij. Hij kan zo als communitarist worden gekarakteriseerd, die zich zorgen maakt over de ontbinding van de samenleving door de verzwakking der onderlinge communicatie en via allerlei a-sociale vormen van individualisme.

Taylor behoort tot de hermeneutische denkers. Bij Taylor betekent hermeneutiek de poging om het moderne ideaal van het "individu" willen zijn te begrijpen vanuit de waarde die het individu daar zelf aan geeft en hecht. Hij benadrukt dat het moderne individualisme meer is dan louter een reflexmatige reactie op de massamaatschappij zoals veelal wordt beweerd in de hedendaagse sociologie. Het eigentijdse individualisme is veel meer dan alleen een reflex op uitwendige omstandigheden van massaliteit en anonimiteit. Volgens Taylor betekent het ook een streven. De hedendaagse mens voelt zich innerlijk geroepen een persoon te zijn. Hij ziet het zichzelf zijn als een morele plicht. Dit verwijst naar de waarde van authenticiteit die centraal staat in zijn denken.

In zijn werken is steeds weer de dialectiek van Hegels filosofie terug te vinden.

Charles Taylor is praktiserend katholiek. Taylor gaat het om de overkoepelende waarden en normen die het christendom inhoudt. In zijn 'functie' als maatschappijfilosoof is hij op zoek naar wat deze overkoepelende waarden en normen zijn, en heeft deze in het christendom gevonden, die op haar beurt de mens als een sociaal wezen ziet, wat bij Taylors opvattingen over de mens als wezen aansluit. De mens kan pas mens zijn in betrekking, in relatie, met en tot een ander. Waarden en normen kan de mens vinden in de 'sacrale horizon', zoals Taylor een deel van de overkoepelende waarden en normen noemt.

[bewerk] Bibliografie

• Hegel (1975)
• Hegel and Modern Society (1979)
• Sources of the Self: The Making of Modern Identity (1989)
• The Malaise of Modernity (1991), heruitgegeven als The Ethics of Authenticity (1992)
• Multiculturalism (1994)
• Modern Social Imaginaries (2004)