Deugd
Van Wikipedia
Een deugd kan een positieve eigenschap zijn waar een bepaald persoon over beschikt. Het kan ook duiden op een ethisch goede manier van handelen.
Inhoud |
[bewerk] Definitie van Aristoteles
De deugd is een houding die ons in staat stelt ons handelingen voor te nemen, en die het midden houdt in relatie tot ons, een midden zoals dat bepaald is door een overleg en wel zoals een verstandig mens het zou bepalen. Aristoteles, Ethica Nicomachea, Boek 2, hoofdstuk 6, 1106 b 36-1107 a 2.
[bewerk] De vier klassieke deugden
De vier kardinale deugden zijn:
- φρόνησις (phronēsis) Voorzichtigheid - verstandigheid - wijsheid
- δικαιοσύνη (dikaiosynē) Rechtvaardigheid - rechtschapenheid
- σωφροσύνη (sōphrosynē) Gematigdheid - matigheid - zelfbeheersing
- ανδρεία (andreia) Moed - sterkte
Deze klassieke deugden gaan terug tot de Griekse filosoof Plato, die dit onderwerp behandelde in zijn boek Politeia (Πολιτεία, lett. 'de stad'). Aristoteles breidde dit gedachtegoed nog verder uit in zijn Nicomachean Ethiek. Het concept deugd was algemeen bekend in het oude Griekenland en het oude Rome, en onder meer door het feit dat ook Marcus Tullius Cicero erover schreef, werd het begrip overgenomen door de christelijke wereld en werd het geïntegreerd in de katholieke theologie.
[bewerk] De goddelijke (christelijke) deugden
In het christendom zijn er drie theologische deugden die zijn opgesteld door Thomas van Aquino:
Deze lijst is terug te vinden in 1 Korinthe 13:13.
[bewerk] Ethisch raamwerk
Het begrip 'deugd' wordt gebruikt als leidraad om het doel 'goed doen' te bereiken. Plato merkte reeds op dat 'deugd aanleerbaar is', wat zou betekenen dat 'goed doen' afhankelijk is van wat de mens aangeleerd wordt.
