Diepe hersenstimulatie
Van Wikipedia
Diepe hersenstimulatie (DHS, ook wel DBS naar het Engelse deep brain stimulation) is een neurochirurgische behandeling waarbij ter bestrijding van bepaalde ziekten elektroden in de betreffende hersenkern wordt geplaatst. De behandeling is ontstaan in de jaren tachtig van de twintigste eeuw.
De elektroden worden gevoed door een op een pacemaker gelijkend apparaat, dat doorgaans in de nek wordt geplaatst. De behandeling wordt voornamelijk gebruikt bij de ziekte van Parkinson en primaire dystonie, maar uit onderzoek is gebleken dat ook lijders aan epilepsie, het syndroom van Gilles de la Tourette, klinische depressie en obsessief-compulsieve stoornis er baat bij kunnen hebben.
In 2006 is dit nog een experimentele methode. Tijdens onderzoek in 2006 bleek dat diepe hersenstimulatie bij patienten met Parkinson een positief effect kan geven, maar op de langere termijn een grotere kans op psychiatrische stoornissen geeft.
 zie ook Elektroconvulsietherapie |
