Dingo
Van Wikipedia
| Dingo IUCN-status: Kwetsbaar |
||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Ondersoort | ||||||||||||||
| Canis lupus dingo (F.A. Meyer, 1793) |
||||||||||||||
 |
De dingo (Canis lupus dingo) is een verwilderde hond uit Australië. Waarschijnlijk zijn ze door mensen zo'n 5000 jaar geleden als huisdier meegenomen. Ze zijn echter weer verwilderd en hebben zo als exoot een leefwijze ontwikkeld die sterk lijkt op die van wolven. Dingo's zijn een stuk kleiner dan wolven en hebben het gewicht van een middelgrote hond (10 tot 20 kilo).
[bewerk] De dingo en zijn voedsel
Dingo's eten kleine dieren, maar in groep kunnen ze ook kleine kangoeroes aan.
Dingo's spelen een nuttige rol bij het in bedwang houden van konijnen die door westerlingen werden geïmporteerd en die de neiging hebben zich tot een plaag te ontwikkelen. Net als wolven doden ze in het algemeen zwakke en zieke dieren.
Hun voorliefde voor schapen, die door de immigrerende westerlingen eveneens werden geïmporteerd en gemakkelijke prooien vormen, is daarentegen een probleem. In één nacht kan een groep dingo's wel vijftig stuks doden, wat hen bij de boeren niet geliefd maakt. Ook doden ze voor hun plezier. Dit probleem was in Australië rond 1880 aanleiding tot de bouw van het Dingo Fence (dingo hek) om de zuidelijke staten van dingo's te vrijwaren. Deze methode was slechts gedeeltelijk succesvol maar zorgde er wel voor dat Australië tegenwoordig over de langste door mensen gebouwde afscheiding ter wereld beschikt: het hek is 5320 kilometer lang.
Nietsvermoedende toeristen en andere "dierenliefhebbers" zijn een groter gevaar voor de natuurlijke gedragingen van de dingo, dan het dier zelf. Het voeren van de dingo's verandert het dier in een notoire bedelaar, die geregeld bij de "mens" verschijnt om gevoerd te worden. Mocht zo'n dingo vervolgens langere tijd geen voedsel op onnatuurlijke wijze ontvangen, zal hij niet schromen om bij honger, de mens zeer dicht te naderen en zelfs aan te vallen om zijn honger te stillen.
[bewerk] Raszuiver?
De westerlingen hebben de Australische natuur, de dingo’s incluis, zwaar beschadigd. Zij voerden hun eigen huisdieren in, waaronder nieuwe hondenrassen. Door kruising met deze rassen zijn er heden ten dage haast geen zuivere dingo’s meer. Ze verliezen hun oorspronkelijke kenmerken. Enkel het huilen van de dingo zegt iets over de raszuiverheid. De gedomesticeerde dingo kan, indien hij of zij in een gezin verblijft, nog immer wilder worden. Dit kan gevaarlijk zijn als er in het gezin (voor de dingo is dat een roedel) kleine kinderen zijn, en meer nog als die kinderen nog kruipen. De dingo kan die kinderen verwonden of zelfs nog erger. Er is een ‘voortdurende’ strijd om het leiderschap. En een kruipend klein mensje is een makkelijke prooi in de strijd om de macht in deze gezinsroedel.
[bewerk] De dingo en de Aboriginals
De Aboriginals gebruikten dingo's vooral als gezelschapshonden die hun, blijkens verhalen, ook bij de jacht dienstig waren. Opmerkelijk is dat een dingo slechts één persoon uit een Aboriginalstam accepteerde om voedsel en drinken van aan te nemen. Andere stamleden zouden het dier niet kunnen benaderen. De Dingo is met de Aboriginals, uit Azië meegenomen naar Australië.
