Hond
Van Wikipedia
| Hond | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Parson Russell Terrier |
|||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Ondersoort | |||||||||||||||
| Canis lupus familiaris Linnaeus, 1758 |
De hond (Canis lupus familiaris) is een roofdier uit de familie van de hondachtigen (Canidae). Het dier komt op alle continenten voor, meestal in gezelschap van de mens, want de hond is het oudste huisdier. Al vele duizenden jaren wordt de hond gebruikt voor bewakingstaken, bij de jacht, als herdershond en als trekdier. Nog steeds heeft hij werk als politiehond of hulphond, maar de meeste honden worden tegenwoordig gehouden als gezelschapsdier.
Inhoud |
Terminologie
| Pup of puppy: | Een jonge hond, voor de geslachtsrijpheid, ook Welp |
| Teef: | Een vrouwelijke hond |
| Reu: | Een mannelijke hond, verouderd Rekel |
Anatomie
Benamingen
 |
Tandformule
Het definitieve gebit van honden bestaat uit 42 tanden. In elke kaakhelft telt het 3 snijtanden (Incisivi, I), één hoektand (Caninus, C) en 4 premolaren ofwel knipkiezen (Premolaren, P). In de bovenkaak zijn er bovendien twee, in de onderkaak 3 molaren of knobbelkiezen (Molaren, M). [1] De grote P4 in de bovenkaak en de M1 in de onderkaak worden de scheurkiezen genoemd.
Grafisch uitgedrukt is de tandformule van volwassen honden:
Het melkgebit van honden bevat 28 tanden. De P1 en de molaren hebben geen melktandvoorganger. De melktanden worden in tandformules meestal met een kleine letter aangeduid, de tandformule is als volgt:
De tandwisseling zal vanaf de vierde maand plaatsvinden. Tijdens de tandwisseling kan bij de pup, vergelijkbaar met kinderen, tandpijn ontstaan. Pups zullen in deze periode daarom vaak op allerlei dingen knagen.
Oren
Het gehoor is bij de hond sterk ontwikkeld. Hij kan hogere frequenties waarnemen dan de mens. Het bereik ligt bij een optimaal gehoor:
- Mens ~ 20 - 20.000 Hz, maximale gevoeligheid tussen 1000 en 4000 Hz.
- Hond ~ 15 - 50.000 Hz (sommige bronnen spreken zelfs van 100.000 Hz), maximale gevoeligheid rond 8000 Hz. Honden zijn verder in staat, over een afstand van 25 meter frequenties rond de 1 á 2 Hz te horen.
De beweeglijke oorschelpen van de hond maken het mogelijk om een geluid driedimensioneel te lokaliseren, hij kan dat daarom veel beter dan de mens. Een hond kan de richting waaruit een geluid komt met een afwijking van 2% bepalen (bij de mens meer dan 15%). Bij de beweging van de hondenoren zijn niet minder dan 17 spieren betrokken.
Honden met hangoren hebben een iets zwakker vermogen om geluid te lokaliseren. De oren hebben echter naast hun fysieke functie ook een belangrijke taak bij de communicatie met andere honden, en met de mens. Ook op dit punt zijn honden met hangoren dus enigszins in het nadeel.
Ogen
Vroeger werd aangenomen, dat honden enkel grijstonen of 'zwart-wit' konden zien. Uit nader onderzoek is echter gebleken dat honden wel degelijk kleuren kunnen zien, maar wel anders dan de mens.
Het oog van de hond bevat, zoals bij alle zoogdieren twee verschillende receptoren. De staafjes zijn voor de waarneming van grijstonen verantwoordelijk, de kegeltjes voor het zien van kleuren. In het oog zijn meer staafjes dan kegeltjes, en staafjes hebben minder licht nodig om een signaal aan de hersenen te geven.[2] De kegeltjes zorgen voor het kleurenzien, indien er genoeg licht aanwezig is.
In het oog van honden is zoals bij de meeste zoogdieren een speciale anatomische structuur (Tapetum lucidum) aanwezig, dat invallend licht terugkaatst, en zo het bestaande licht versterkt.[3] Dit verklaart, waarom honden in de schemering veel beter kunnen zien dan mensen (bij wie deze structuur afwezig is).
Het oog van de hond heeft 2 verschillende types kegeltjes, die op groen of blauw licht reageren. Dit in tegenstelling tot de mens, die over 3 verschillende types beschikt, die op rood, groen en blauw licht reageren. Hierdoor wordt bij de hond maar een deel van het menselijk spectrum afgedekt. Rood is een kleur die de hond niet kent, en als (donker)groen waarneemt. Een rode bal in het gras is voor de hond dus lastig te zien.
Een ander verschil is dat het hondenoog in het bereik rond 430 nanometer (zie tekening) de grootste gevoeligheid vertoont. Bij de mens is dit rond 530 nanometer. De scherpte van het beeld is waarschijnlijk kleiner dan bij de mens en meer op beweging geoptimeerd. Stilstaande dingen worden door de hersenen onderdrukt en zijn door de hond minder goed waartenemen. [4]
Het gezichtsbereik van de hond is circa 240 graden. Het is duidelijk groter dan dat van de mens, mede door de zijdelings implantatie van de ogen op de schedel. Het bereik waarin een hond drie-dimensionaal kan zien is met 120 graden ongeveer even groot als dat van de mens.
Neus
De reukzin van honden is veel beter ontwikkeld dan bij de mens. In de eerste plaats komt dit door het grotere aantal reukcellen. Men kan stellen, dat hoe langer de snuit, des te beter het reukvermogen. Tussen de verschillende honderassen bestaan dan ook aanzienlijke verschillen op dit punt. De mens heeft ongeveer 10 cm² reukepitheel, de hond daarentegen gemiddeld 100 cm², maar dat varieert tussen 30 cm² bij een Franse bulldog en 169 cm² bij een Duitse herder.[5] Beroemd en berucht is de bloedhond vanwege zijn vermogen om sporen te volgen.
De kwaliteit van de reukzin wordt echter ook door andere factoren bepaald, want metingen hebben aangetoond dat het reukvermogen van een hond rond één miljoen keer beter is dan dat van de mens. Daarbij speelt dat honden met korte inspiraties rond 300 keer per minuut kunnen ademen, zodat er steeds nieuwe aanvoer van verse lucht is. Het belangrijkste onderdeel van het reukvermogen vormen echter de hersenen.
In de hersenen worden de binnenkomende signalen verwerkt. Het is aangetoond, dat honden 'stereo' kunnen ruiken. De hond voelt dus of een geur van rechts of van links komt. Op deze manier kan hij de richting van een geurspoor beoordelen. De reukhersenen[6] zijn in vergelijking met de mens ook veel groter. [7] [8] Ze nemen 10% van de hondenhersenen in beslag (tegen 1% bij de mens). Honden kunnen bovendien geuren ook via het Orgaan van Jacobson waarnemen.
Brachycephale honden kunnen door onder meer de anatomische bouw van hun schedel en ademhalingswegen moeilijkheden bij de ademhaling hebben.
 Meer informatie over Brachycephale honden |
Afstamming van de hond
Volgens genetisch onderzoek van Caries Vila (1997) zijn er op grond van verschillen in het mitochondrionaal DNA vier verschillende groepen hondenrassen te onderscheiden, die mogelijk het resultaat zijn van vier verschillende domesticaties in het verleden.
Wel is duidelijk dat de hond afstamt van de wolf (Canis lupus) en niet van de coyote, de jakhals of een andere hondachtige: de verschillen van hond en wolf met al deze soorten zijn veel groter dan die tussen hond en wolf. De grijze wolf komt, althans kwam, over een groot verspreidingsgebied voor in de Verenigde Staten van Amerika, Europa en Azië. Het is op grond van de genetische analyse niet duidelijk of de hond nog van een specifieke ondersoort van de wolf afstamt zoals de Perzische wolf (C. lupus pallipes), omdat die bij de gebruikte methode genetisch niet te onderscheiden was van de andere typen wolven.
Groep één van de vier door Vila onderscheiden categorieën is weer in verschillende takken onder te verdelen, waarvan een zuidoostelijke tak o.a. de Australische dingo bevat, een primitieve hond die ook in het wild leeft en zich van de meeste gedomisticeerde honden onder meer nog onderscheidt door een jaarlijkse voortplantingscyclus.
Genetisch onderzoek naar verschillen in het mitochondrionaal DNA van de hond toont een nagenoeg identieke (0.2% verschil) basenvolgorde aan met die van de grijze wolf, wijzend op een directe afstamming in het (evolutionair gezien) recente verleden. (Het verschil tussen wolven en coyotes was b.v. 4%).[9] [10]
Domesticatie
| Voor het hoofdartikel over domesticatie, zie ook domesticatie |
Rudyard Kipling schreef in Just so stories: "De wilde hond kroop in het hol en legde zijn kop in de schoot van de vrouw, en de vrouw zei: Zijn naam is niet meer wilde hond, maar beste vriend. " [11]
Het meest recente onderzoek plaatst de oorsprong van de hond in het Verre Oosten, rond 15.000 jaren geleden. [11] [12] Oudere schattingen gingen van een begin van de domesticatie rond 40.000 - 100.000 jaar geleden uit.[11] De vraag die men zich moet stellen is, hoe en waarom werd de wolf tot huishond (Canis lupus familiaris). In de late laatste ijstijd veranderden ook de leefomstandigheden van de Homo sapiens. De dominante bestaanswijze veranderde van nomade in boer, waardoor mensen lange tijd op dezelfde plaats bleven. De 'wilde honden' begonnen in deze tijd de nabijheid van de mens op te zoeken en van hun afval te leven. Er kan dus sprake zijn van een zekere co-evolutie. [13] Andere onderzoekers gaan ervan uit dat de mens een actievere rol speelde in de eerste stappen die tot een domesticatie van de hond leidde. [14]
Hoewel de geschiedenis van de domesticatie van honden niet geheel duidelijk is, is die van vossen wel empirisch onderzocht. De geneticus Dmitry K. Belyaev begon in 1959 met een reeks vossen een domesticatieexperiment. In zijn instituut selecteerde hij vossen voor de volgende generatie enkel op tamheid. Ongeveer 5% van de mannelijke dieren en 20% van de vrouwelijke dieren mochten een volgende generatie stichten. 40 jaren en 45.000 vossen later, na 35 generaties van selectie op tamheid zijn de vossen uit dit experiment gedomesticeerd. [15]
Oudheid
In de oudheid waren al een reeks van dieren die we vandaag ook nog kennen gedomesticeerd. In het Oude Egypte tonen wandschilderijen aan, dat de mens in dit tijdperk reeds veel gebruik maakte van dieren. Zij werden onder meer voor de jacht gebruikt. Ook diersoorten die we vandaag niet meer als gedomesticeerde dieren kennen, zoals hyena's werden in dit tijdperk gehouden. [16] Goden, zoals Anubis kregen (voor een deel) het uiterlijk van dieren. Men was zich bewust van de specifieke eigenschappen van dieren.
Ook in het Oude testament in de bijbel, die rond dit tijdperk ontstond, zijn een reeks verwijzingen te vinden. In Genesis (1,25-26) staat bijvoorbeeld geschreven: "God maakte alle soorten wilde dieren, vee en kruipende dieren, elk naar hun eigen soort. God zag dat ook dat goed was. Toen zei God: "Laat Ons mensen maken die op Ons lijken en kunnen heersen over alle dieren op aarde, in de zeeën en in de lucht.".
Wetenschappers hebben de oorsprong van onze huidige hondenrassen met behulp van mitochondriaal DNA tot vier stamgroepen gereduceerd die rond deze tijd werden gehouden. [9]
Middeleeuwen en Nieuwe Tijd
Rond 1350 werd door Gaston Pheobus in een boek de eerste medische behandelingen van honden beschreven, die bij de jacht werden ingezet. [17] In de Nieuwe Tijd werden honden niet meer enkel gehouden om bij de jacht te helpen, te waken, dingen te trekken of te dragen maar ook als gezelschapshond, zoals talrijke schilderijen uit deze tijd tonen. Men begon niet meer enkel op het doel van de hond, maar ook op zijn uiterlijk te letten. Dit leidde in de Moderne Tijd tot de oprichting van de eerste kennelclubs en rasverenigingen.
Moderne Tijd
Vooral in de laatste 200 jaar heeft door gericht fokken de explosieve vermenigvuldiging van rassen en varianten plaatsgevonden. De herontdekking van de regels van Mendel, de oprichting van kennelclubs en rasverenigingen en de oprichting van de Fédération Cynologique Internationale (FCI) in 1911 leidde ertoe dat vandaag 331 verschillende hondenrassen door het FCI erkend zijn. De lokale organen zijn in Nederland de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland en in België de Koninklijke Maatschappij Sint Hubertus. In Amerika heeft zich een tweede overkoepelend orgaan gevoormd, dat qua rasstandard, indeeling van rassen en erkenning van rassen verschilt van de FCI.
Honden die niet tot een specifiek ras behoren, worden als een bastaardhond,een straathond of als rasloos bestempeld.
| Geschiedenis van de relatie tussen mens en hond |
Voeding
De huidige gezelschapshond is van nature vleeseter, met een spijsverteringsstelsel dat bijna identiek is aan dat van wilde honden en wolven.
Zoals in de humane gezelschap vormt obesitas in hondenpopulaties een ernstig probleem voor de gezondheid van het dier. Dit is deels te verklaren door een te hoge energieopname en deels door een afname van activiteit. [18]
De meeste comercieel beschikbare voeders zijn optimaal afgestemd op de voedingsbehoefte van honden. [19]Supplementaties zijn dan ook niet nodig en hebben vaak een negatief effect. Zo kan de supplementatie van calcium tot blaasstenen en botafwijkingen lijden.[20] [21] Hoewel de meeste honden commerciele voeders zoals kant-en-klare brokken of blikvoer krijgen, zijn er steeds meer mensen die overgaan op "rauw voer" of "Barf". De basis bestaat uit rauw vlees en botten.
De voedingsbehoefte van honden varieert niet enkel met de activiteit, maar ook met het ras, de leeftijd en de omgevingstemperatuur. Men kan stellen, dat de behoefte voor onderhoud van een dier bij normale activiteit rond de 500 kJ per kilogram metabool gewicht per dag ligt. Dit kan oplopen tot 4200 kJ per kilogram metabool gewicht per dag bij zeer actieve dieren, zoals sleehonden. [22]
| Voor een meer uitgebreide artikel over de voeding van honden |
| Voor het gebruik van de hond zelf als voedsel, zie het artikel 'hondenvlees' |
Voortplanting
| Voortplanting van de hond voor uitgebreide informatie |
Puberteit
De puberteit van reuen begint gemiddeld op een leeftijd van 6 maanden en is meestal op een leeftijd van 12 maanden afgesloten. Een teef zal haar eerste loopsheid op een leeftijd van 6 tot 9 maanden vertonen. Dit is echter aan een sterkere variatie onderworpen en kan bij grote rassen uitgesteld zijn tot een leeftijd van zelfs 2 jaar.[23]
Cyclus
Teven zijn in het wild mono-oestrische dieren, zij worden maar een keer per jaar loops. Bij sommige van de gedomisticeerde rassen is dit behouden gebleven. Vooral rassen zoals de saarlooswolfhond, waar recentelijk wolvenbloed is ingefokt vertonen deze eigenschap. De resterende gedomisticeerde honden zijn 2 - 3 keer per jaar loops. Tussen de verschillende loopsheden liggen gemiddeld 7 maanden, maar het tijdsinterval is per hond aan grote variaties onderworpen.
De loopsheid wordt in twee fasen opgedeelt, die elkaar opvolgen. In de eerste fase (pro-oestrus) zal de vulva van de teef opzwellen en zal de teef een bloederige uitvloei vertonen. De afgegeven feromonen trekken andere reuen aan, maar de teef laat zich in dit stadium nog niet dekken. Deze fase duurt gemiddeld negen dagen (varieerd tot 17 dagen). In een tweede fase neemt de zwelling van de vulva iets af en wordt de uitvloei minder. De kleur verandert van rood naar geelbruinachtig. De teef trekt nu naast reuen ook andere teven aan. De teef accepteert nu de reu en een dekking kan plaatsvinden. Ook deze fase duurt gemiddeld 9 dagen (varieert tot 21 dagen). Tijdens de tweede fase (oestrus) zal de eisprong plaatshebben.
De loopsheid van de teef wordt, als er geen bevruchting heeft plaatsgevonden, gevolgd door een derde fase (metoestrus). Als de bevruchting wel heeft plaatsgevonden wordt deze gevolgd door een dracht (zie later). Deze fase duurt ongeveer 64 dagen (=drachtduur).
Na de metoestrus volgt een fase van seksuele inactiviteit (anoestrus), die gemiddeld 4 maanden duurt (grote variaties op de duur). De anoestrus wordt opnieuw gevolgd door een loopsheid. [23]
Dekking
Daar waar mogelijk, is het aan te raden een teef niet direct tijdens de eerste loopsheid te laten dekken maar tot een leeftijd van 2 jaar te wachten (ongeveer de derde loopsheid).
Na enkele stotende bewegingen treedt er bij de reu een zwelling op van de bulbus glandis, een zwellichaam rond de penis. Hierdoor blijft de reu in de vagina van de teef hangen. Contracties van de vagina lokken bij de reu dan een ejaculatie uit. De ejaculatie treedt in meerdere fracties op en duurt lang. Gemiddeld lost een reu bij een ejaculatie 5 tot 10 ml sperma (variaties van 2-25 ml). In het ejaculaat zijn 200 tot 300 miljoen zaadcellen per mm3 aanwezig. Na enkele minuten komt de reu (na het afzwellen van het zwelllichaam) vanzelf los. Losrukken van reu en teef door de mens is voor beiden zeer gevaarlijk en pijnlijk. [23]
Dracht en geboorte
Na een gelukte dekking zal de teef drachtig worden. Gemiddeld duurt een dracht bij honden ongeveer 64 dagen. Bij een bouvier hond kan dit slechts 85 dagen duren! Wanneer de teef een groot nest verwacht kan de geboorte enkele dagen eerder plaatsvinden, wanneer de teef weinig puppy's verwacht kan de geboorte enkele dagen later plaatsvinden. De puppy's zijn de eerste tien dagen nog blind. De teef zal haar puppy's ongeveer drie weken lang zogen. Daarna kunnen de puppy's overgaan op puppyvoeding. De puppy's zijn na 5 tot 7 weken volledig gespeend. [23]
Gevolgen van inteelt
De verschillende rassen van honden zijn in het verleden door strenge selectie ontstaan. Fenotypische kenmerken, zoals bij voorbeeld vachtkleur, zijn bij honden vaak op recessieve genen gecodeerd. Om een stabiele vachtkleur van een ras te verkrijgen, was het dus nodig nauw verwante honden met elkaar te kruisen. Dit heeft de kans verhoogd, dat er ook honden met bepaalde genen, die ziekte bij een hond veroorzaken, ontstaan. Deze honden worden en werden niet altijd uit de fokkerij geweerd, waardoor hun erfgoed verspreid wordt.
Tegenwoordig tracht men, door gericht fokken en weren van aangetaste dieren uit de fokkerij, de genetische ziekten te beperken. Voor sommige aandoeningen is dit eenvoudiger dan voor andere aandoeningen. Voor bepaalde rassen is het voorgeschreven, fokdieren op genetische ziekten te laten testen. Een voorbeeld hiervan is heupdysplasie.
Ook stamboomonderzoek en berekening van inteeltfactoren worden vandaag de dag gebruikt om het risico op overdracht van genetische ziekten zo laag mogelijk te houden.
| Genetische ziekten van de hond voor een meer uitgebreid overzicht |
Communicatie van honden
Lichaamstaal
Honden hebben een eigen lichaamstaal. Deze wordt gebruikt voor communicatie met andere honden maar ook de mens.
Communicatie met de mens
De communicatie met honden is vrij universeel. Iedereen heeft zo zijn eigen manier van communiceren met honden, maar zo ook honden met mensen. In dit hoofdstuk wordt de communicatie tussen mens en hond belicht, onder andere hoe een mens zijn of haar taalgebruik aanpast aan de hond, maar ook hoe honden via blaffen en grommen signalen afgeven aan hun baas.
Taalgebruik
De mens past meestal zijn of haar taalgebruik aan, als hij of zij met een hond praat. Dit kan in geringe mate zijn of juist een algehele aanpassing aan de grammatica en uitspraak. De meeste mensen communiceren met een hond in hun eigen taal, uit onderzoek is ook gebleken dat taal geen invloed heeft op een hond. Honden luisteren slechts naar tonen zoals aa, ee, oe, oo, ie enzovoorts, als men "zit, af, poot" zegt hoort de hond hoogstwaarschijnlijk "ì, à, oo". Wanneer een taal afwijkt van de taal waarin de hond commando's heeft geleerd, kan hierdoor verwarring ontstaan. Dit komt echter niet vaak voor, aangezien de meeste mensen ook lichaamstaal gebruiken. Hierdoor kan een mens vaak moeiteloos communiceren. Het taalniveau dat gebruikt wordt om met honden te communiceren is vaak gelijk aan het niveau van kinderen of zuigelingen. Een voorbeeld van hondentaalgebruik is het volgende:
- Hamma zit - zit
- Gattemvat - pak de bal/stok
- Waa's 'e bal - waar is de bal?
Mensen ontwikkelen vaak hun eigen trucjes om ervoor te zorgen dat honden beter luisteren, gebaseerd op een geconditioneerde reflex.
Blaffen en grommen
Honden communiceren met mensen via blaffen en grommen. Grommen komt in het wild ook voor bij wilde dieren vooral bij hondachtigen zoals wolven en bij vossen. Dit systeem is bedoeld om zichzelf te beschermen tegen (mogelijke) gevaren en situaties die dreigend overkomen. Uit recentelijk onderzoek is gebleken dat honden het systeem van blaffen waarschijnlijk hebben ontwikkeld om zo met de mens te kunnen communiceren. De wolf, waarvan de hond afstamt, blaft niet. Wolven huilen en grommen alleen. Uit dit onderzoek is ook gebleken dat mensen dit systeem meestal ook begrijpen. Er zijn verschillende blaffen voor iedere soort situatie. Zo heeft de hond een blaf voor als zijn of haar baas weer thuis komt; vrolijk dus. Een blaf voor als de hond aan het spelen is, als er iemand inbreekt of als hij iemand echt aanvalt.
Opvoeding
Omdat er zoveel verschillende hondenrassen bestaan, is er geen echte algemene opvoeding voor iedere hond. Wel zijn er algemene regels die altijd in acht moeten worden gehouden.
- Indien je daarvoor de tijd hebt, is het zeker en vast aangeraden om met je puppy vanaf de leeftijd van 8 weken naar een hondenschool te gaan. Ook als je een oudere hond in huis neemt die nog veel bij te leren heeft, win je met de hondenschool heel veel succes in de opvoeding.
- Bij de kennismaking met andere huisdieren mag je niets forceren. Breng de nieuwe huisgenoot bij de andere, geef hen even de tijd om elkaar te besnuffelen, maar grijp pas in zodra duidelijk wordt dat het niet meteen klikt. Je kan dan eventueel de dieren een tijdje apart zetten en het daarna opnieuw proberen.
- Wanneer je een hond op straat wilt aaien, vraag dan telkens eerst toestemming aan het baasje. Wanneer je die hebt gekregen, ga dan niet met de vlakke hand rechtstreeks naar het hoofd. Kom van onder de kin van de hond met de rug van je hand naar boven gericht, laat de hond even aan je hand ruiken en aai dan pas de hond. Wanneer je direct met je hand over de ogen van de hond gaat zwaaien, is er kans dat de hond zich bedreigd gaat voelen, met alle mogelijke gevolgen van dien.
- Zorg ervoor dat je hond de basis-bevelen kent: zit, lig, kom en blijf. Zo zorg je ervoor dat de hond in alle mogelijke situaties geen bedreiging vormt voor wie dan ook, en dat er zich ook voor hem geen bedreiging kan voordoen.
Reizen binnen de Europese Unie
Op 1 oktober 2004 werd een Europese verordening (998/2003/EG en 592/2004/EG) van kracht die het reizen (niet commercieel vervoer) met honden, katten en fretten binnen de EU regelt. Hiervoor dient elke hond te beschikken over een paspoort, dat in elke lidstaat uniform werd ingevoerd. In dit paspoort wordt de hond geidentificeerd door middel van een microchip of een tatoeage. Tatoeages zijn na 2 juli 2011 niet meer geldig als identificatiemiddel. In het paspoort worden vaccinaties tegen hondsdolheid vermeld, die verplicht zijn om het dier te vervoeren. Voor reizen naar Zweden, Finland, Ierland, het Verenigd Koninkrijk en Malta gelden speciale regels.
Media
Omdat honden het gemoed aanspreken komen ze veelvuldig voor in diverse media. Enkele, om uiteenlopende redenen, bekende honden.
Bestaande honden
- Benji (echte naam Higgins), hoofdrolspeler uit de gelijknamige speelfilm;
- Blondie, Adolf Hitlers Duitse Herder;
- Clipper, de Duitse Herder van John F. Kennedy;
- Eddie, een Jackrusselterriër uit de TV-serie Frasier;
- Laika, bemande de Spoetnik 2 en was de eerste hond in de ruimte;
- Lara uit Bassie en Adriaan;
- Lassie een Collie (langharige Schotse herderdershond)uit de gelijknamige TV-serie;
- Milo uit de film The Mask;
- Rex uit de serie Commissaris Rex;
- Rin Tin Tin, naam voor verschillende Duitse Herders in films;
- Tinkerbell, de hond van Paris Hilton.
- Laika een hond die de ruimte is ingegaan in Rusland.
Fictieve honden
- Bobby het hondje van Kuifje;
- Doodles de hond bij de Tweenies;
- Cujo, de hond uit een Stephen King boek en gelijknamige film;
- Goofy uit de strip en cartoonreeks van Walt Disney;
- Idéfix, het hondje van Obelix uit de Asterix-strips;
- Krypto, Supermanss hond;
- Lucky en 100 anderen uit 101 Dalmatiërs;
- Odie, uit de Garfield strips;
- Old Yeller, uit het boek van Fred Gipson;
- Pluto uit de strip en cartoonreeks van Walt Disney;
- Pompey Mopshond van Willem van Oranje;
- Rataplan uit de strip Lucky Luke;
- Samson uit de Vlaamse kindertelevisieserie Samson en Gert;
- Scooby Doo de Deense dog uit de cartoonreeks en de gelijknamige film;
- Snoopy van de strip Peanuts;
- Toto uit Tovenaar van Os;
- Tobias uit Suske en Wiske;
- Wile E. Coyote, een coyote uit de Road Runnertekenfilms.
Top-tien van honden in België
- Duitse herder: 1 878
- Mechelse herder: 1 682
- Golden retriever: 898
- Bouvier des Flandres: 881
- Chihuahua: 853
- Labrador retriever: 841
- Berner sennen: 822
- Border collie: 773
- Rottweiler: 690
- Duitse dog: 670
(Bron: Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus; enkel rashonden zijn opgenomen, straathonden dus niet; gerangschikt volgens het aantal geboorten in 2005)
Zie ook
- Geschiedenis van de relatie tussen mens en hond
- Hond in de Chinese astrologie
- Kynologie
- Kynofobie
- Lijst van hondenrassen
- Afbeeldingen van honden
- Communicatie met honden
Externe links
- Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland
- Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus België
- Opsomming resultaat genetisch onderzoek in Engels
- De honden en katten van de Belgen (Artikel van het Nationaal Instituut voor de Statistiek) (gearchiveerde versie)
Afbeeldingen
 Vizslahond |
 Australische Kelpie |
 Brave hond |
 Engelse cocker spaniel |
 Engelse bulldog |
 |
 Sharpei |
 Zwitserse witte herder |
| Bronnen en referenties: |
Referenties
- ↑ R. Nickel, A. Schummer, E. Seiferle: Lehrbuch der Anatomie der Haustiere, Band 1, 6. Auflage, Paul Parey Verlag, ISBN 3-489-58016-8, Afbeelding 239 en Afbeelding 245
- ↑ Dellmann e.a., Cytology and Microscopic Anatomy, Williams & Wilkins, ISBN 0-683-01467-6, p. 354
- ↑ Lehrbuch der Anatomie der Haustiere, Band IV, 3. Auflage, Verlag Paul Parey, ISBN 3-489-58216-0, p. 413 ff.
- ↑ Neitz J, Geist T, Jacobs GH., Department of Psychology, University of California Santa Barbara 93106: Visual neuroscience, Color vision in the dog. 1989
- ↑ Laurie Iseel-Tarver, Jasper Rine: The Evolution of Mammalian Ofactory Receptor Genes, Genetics Society of America, p. 184 ff, 1996. Online versie
- ↑ Lehrbuch der Anatomie der Haustiere, Band IV, 3. Auflage, Verlag Paul Parey, ISBN 3-489-58216-0, p. 134 ff.
- ↑ Patrick McCaffrey, Ph.D. The limbic system
- ↑ Gray, Henry Gray's Anatomy
- ↑ 9,0 9,1 I.R. Amorim, J.E. Rice, R.L. Honeycutt, K.A. Crandall, J.Lundeberg, and R.K. Wayne. 1997. Multiple and Ancient Origins of the Domestic Dog. [1] Science, 276:1687-1689
- ↑ Amorim, I.R., Leonard, J.A., Posada, D., Castroviejo, J., Petrucci-Fonseca, F., Crandall, K.A., Ellegren, H. & Wayne R.K. (1999) Mitochondrial DNA phylogeography and population history of the grey wolf Canis lupus. Molecular Ecology (1999) 8, 2089 -2103
- ↑ 11,0 11,1 11,2 G M Acland and E A Ostrander, Population Genetics: The dog that came in from the cold, March 2003, Volume 90, Number 3, Pages 201-202, Heredity (2002) 90, 201-202. doi:10.1038/sj.hdy.6800224 Nature
- ↑ Elaine A. Ostrander and Robert K. Wayne, The canine genome, Genome Research 15:1706-1716, 2005 , ISSN 1088-9051/05 Online
- ↑ Wolfgang M. Schleidt/Michael D. Shalter, Co-evolution of Humans and Canids; An Alternative View of Dog Domestication: Homo Homini Lupus? in Evolution and Cognition, Vol. 9, No. 1, p.57 ff, 2003 Onlineversie
- ↑ Scott F. Gilbert, DevBio, A Companion to Developmental Biology, 7de editie, Sinauer Associates, Chapter 23 Evolution and Domestication: Selection on Developmental Genes? Onlineversie
- ↑ Lyudmila N. Trut, Early Canid Domestication: The Farm-Fox Experiment Online-versie
- ↑ F. E. Zeuner, A History of Domesticated Animals (Harper & Row, New York. 1963); H. Epstein, The Origin of the Domestic Animals of Africa (Africana Publishing, New York, 1971); I. L. Brisbin Jr., Am. 0 Kennel Gaz. January 1976, p. 23.
- ↑ Boor-van der Putten I., The canine veterinary medicine in the Middle Ages according to the Livre de chasse by Gaston Phoebus. Pubmed
- ↑ Richard F. Butterwick and Amanda J. Hawthorne, Advances in Dietary Management of Obesity in Dogs and Cats, The Journal of Nutrition Vol. 128 No. 12 December 1998, pp. 2771S-2775S
- ↑ Erin L. Streiff, Bettina Zwischenberger, e.a.: A Comparison of the Nutritional Adequacy of Home-Prepared and Commercial Diets for Dogs, 2002 The American Society for Nutritional Sciences J. Nutr. 132:1698S-1700S, June 2002
- ↑ Lulich JP, Osborne CA, Thumchai R e.a., Epidemiology of canine calcium oxalate uroliths. Identifying risk factors, Minnesota Urolith Center, College of Veterinary Medicine, University of Minnesota, St. Paul, USA
- ↑ Richardson DC., The role of nutrition in canine hip dysplasia, The Veterinary Clinics of North America. Small Animal Practice, 1992 May;22(3):529-40.
- ↑ Richard C. Hill,Department of Small Animal Clinical Sciences, College of Veterinary Medicine, University of Florida, Gainesville, FL 32610, The Nutritional Requirements of Exercising Dogs in The Journal of Nutrition Vol. 128 No. 12 December 1998, pp. 2686S-2690S
- ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 Ivis online boeken, Recent Advances in Small Animal ReproductionConcannon P.W., England G., Verstegen III J. and Linde-Forsberg C. (Eds.)
