Echolocatie
Van Wikipedia
Echolocatie is het vermogen van bepaalde dieren om voorwerpen te kunnen lokaliseren door zelf geluid uit te zenden, en te luisteren naar de echo die wordt ontvangen door hun oor. Sommige blinde mensen gebruiken ook echolocatie.
Echolocatie wordt gebruikt om de plaats van obstakels te kunnen bepalen, of om prooi dan wel andere roofdieren te kunnen "zien".
Dieren die echolocatie kunnen gebruiken zijn vleermuizen, dolfijnen en sommige walvissen. Twee vogelgroepen gebruiken ook echolocatie om te vliegen door grotten, namelijk vogels uit het geslacht Aerodramus en de niet verwante Steatornis caripensis.
Vleermuizen zenden ultrasone pulsen uit, maar zij gebruiken ook andere technieken. Zo kunnen zij hun lichaam, hun hoofd of hun oorschelpen heen en weer bewegen. Daarmee kunnen ze een verbetering van de ruimtelijke informatie bereiken (in afstand en locatie) en in een betere resolutie. Ze kunnen ook de frequentie van het uitgezonden geluid variëren.
Dolfijnen zenden gefocusseerde klikgeluiden uit in de richting van hun hoofd. Zij ontvangen de echo via hun onderkaak. Als zij het voorwerp dichter naderen, beschermen zij hun ontvanger tegen de luidere echo door het volume van de uitgezonden klikgeluiden te verlagen. Vleermuizen doen dit niet, maar die kunnen de gevoeligheid van hun oren verlagen als de echo te luid wordt.
[bewerk] Hoe zou het eruit zien?
Echolocatie is een zeer geavanceerd zintuig. Dieren die dit gebruiken krijgen veel meer informatie dan bijvoorbeeld een blinde zou zien die zich kloppend voortbeweegt.
Een beter beeld voor de waarneming met echolocatie zou zijn een persoon die in het donker loopt met een sterke zaklantaarn. De dieren zien waarschijnlijk een duidelijk landschap, ook nog in kleur, hoewel de kleuren anders zijn dan de kleuren van licht.
Vleermuizen krijgen extra informatie uit de fasedraaiingenvan de echo, die bijvoorbeeld wordt veroorzaakt door insecten die met hun vleugels bewegen. Deze faseverschillen "kleuren" het terugontvangen geluid. Vlakke objecten en temperatuurinversies in water fungeren als spiegels voor het uitgezonden geluid. Onder water kan geluid zich zeer ver voortplanten. Door deze effecten kunnen dieren met echolocatie dingen waarnemen die mensen absoluut niet kunnen zien of horen.
Zie ook: sonar, een menselijke vorm van echolocatie.
