Enharmoniek
Van Wikipedia
Onder enharmoniek wordt in de muziek het verschijnsel verstaan, dat elke toon en toonsoort meerdere namen heeft, en kan worden afgeleid van twee of drie stamtonen.
Zo kan afhankelijk van de context bijvoorbeeld de C tevens Deses of Bis worden genoemd, de Cis tevens Des, enzovoorts. Er wordt wel gezegd dat de C, Deses en Bis enharmonisch verwisseld kunnen worden.
Op instrumenten die getempereerd gestemd zijn, zijn enharmonisch verwisselde tonen volkomen gelijk. Een zanger, zonder begeleiding, maakt onbewust gebruik van reine stemming, en dan is er wel degelijk verschil tussen een As en een Gis in een toonladder van C. Waar de afstand in cents tussen C en As/Gis getempereerd 800 cent bedraagt (8 halve tonen) is dat in de reine stemming 814 cent voor de As en 773 cent voor een Gis, ofwel een verschil van 41 cent (bijna een kwart toon) en heel goed hoorbaar en intoneerbaar.
Op deze wijze kan ook over de enharmonische gelijkheid van intervallen worden gesproken: de overmatige kwint is enharmonisch gelijk aan de kleine sext, de verminderde septiem aan de grote sext, enzovoorts.
Een enharmonische modulatie is een modulatie naar een toonsoort die eenvoudiger genoteerd wordt dan de functioneel juiste benaming. Dat betekent ook: om praktische redenen met minder voortekens.
Een voorbeeld van enharmonische modulaties is in de 31e pianosonate in As majeur van Beethoven te vinden. In het eerste deel worden maat 69 tot en met 77 in E majeur (4 kruisen) genoteerd in plaats van in Fes majeur (8 mollen).
