Filioque
Van Wikipedia
Filioque is een Latijns woord dat bekend is uit de theologie en is onderdeel van de drie-eenheidsleer. Het betekent letterlijk en van de Zoon. Het komt niet voor in de geloofsbelijdenis van Nicea maar werd later (in 1014) door Paus Benedictus VIII toegevoegd.
Met deze uitdrukking wordt bedoeld dat de Heilige Geest uitgaat van de Vader én van de Zoon.In het filioque wordt aldus beleden dat de Heilige Geest zijn persoonlijkheid ontvangt van God de Vader én van God de Zoon.
Over dit uitgangspunt is er vanaf de 9e eeuw grote strijd geweest in de christelijke kerken. De Kerk van Rome erkende het filioque (en ook de daaruit voortgekomen protestantse kerken hebben het gehandhaafd). De Oosterse Kerk erkende het niet. Zij stelde dat "de H.Geest uitgaat van de Vader dóór de Zoon".
In het jaar 1054 was deze kwestie de onmiddellijke aanleiding tot het Groot Schisma dat leidde tot de scheiding tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de Oosters-Orthodoxe Kerken.
In 1439 verscheen de bul Laetentur Caeli, waarin de Rooms-Katholieke Kerk verklaarde geen wezenlijk verschil te zien tussen de opvattingen van de Oosterse en Latijnse Kerk.
