Frank-Walter Steinmeier
Van Wikipedia
Frank-Walter Steinmeier (Detmold, 5 januari 1956) is een Duitse politicus (SPD). Sinds 2005 is hij Minister van Buitenlandse Zaken. Van 1999 tot 2005 was hij chef van het departement van de bondskanselier (Chef des Bundeskanzleramtes).
Inhoud |
[bewerk] Opleiding en beroep
Steinmeier werd in 1956 in Detmold geboren. Hij was de zoon van een meubelmaker. Na zijn eindexamen in 1974 in Blomberg en de vervulling van zijn militaire dienstplicht, begon hij in 1976 een rechtenstudie en vanaf 1980 tevens een studie politicologie aan de Justus-Liebig-Universität te Gießen. In 1982 haalde hij zijn eerste staatsexamen Rechten en in 1986 zijn tweede staatsexamen Rechten. Vervolgens werkte hij als wetenschappelijk medewerker bij de vakgroep publiekrecht en politicologie van de Universiteit Gießen. In 1991 promoveerde hij tot Doctor op een proefschrift getiteld "Burgers zonder onderkomen - tussen huisvestingsplicht en recht op woonruimte; traditie en toekomstperspectief van overheidsingrijpen ter voorkoming en bestrijding van dakloosheid".
In 1991 werd hij hoofd mediarecht en mediapolitiek onder de Minister-President van Niedersachsen. In 1993 werd hij gepromoveerd tot chef van het bureau van Minister-President Gerhard Schröder, maar in 1994 kreeg hij alweer een andere functie: hoofd van de afdeling voor politieke richtlijnen, ressortcoördinatie en ressortplanning.
[bewerk] Gezin
Frank-Walter Steinmeier is gehuwd en heeft een dochter.
[bewerk] Partij
Reeds als scholier werd Frank-Walter Steinmeier lid van de Jonge Socialisten. In 1976 sloot hij zich aan bij de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD).
[bewerk] Openbare functies
Van 1993 tot 1994 was Steinmeier chef van de persoonlijke staf van de Minister-President van Niedersachsen, daarna ressortscoördinator. In 1996 werd hij benoemd tot staatssecretaris en hoofd van de Kanselarij van Niedersachsen.
Nadat de toenmalige Minister-President van Niedersachsen, Gerhard Schröder tot Bondskanselier gekozen was, volgde Steinmeier hem, en werd in november 1998 benoemd tot staatssecretaris in het departement van de bondskanselier (Bundeskanzleramt) en verantwoordelijk bestuurder van de inlichtingendiensten.
Na het aftreden van minister Bodo Hombach werd Steinmeier op 7 juli 1999 benoemd tot hoofd van de bondskanselarij (Chef des Bundeskanzleramtes) en bestuurder voor de inlichtingendiensten benoemd. Hoewel in Duitsland een Chef des Bundeskanzleramtes vaak tegelijkertijd tot "Minister met bijzondere opdracht" wordt benoemd, werd Steinmeier niet tot minister benoemd.
Steinmeijer was een vertrouweling van Schröder. Meestal werkte hij als onopvallende manager op de achtergrond. Enkele van zijn activiteiten waren:
- Hij schreef belangrijke strategienota's, waaronder die van december 2002, waarin de hervorming van de pensioenen en gezondheidszorg werd opgezet.
- Hij werkte mee aan de plannen voor hervorming van de sociale sector en de arbeidsmarkt, onder de naam Agenda 2010.
- Hij was lid van stuurgroep voor de invoering van de voorstellen van de commissie Moderne Dienstleistungen am Arbeitsmarkt (bekend als het Hartz-concept).
- Hij was betrokken bij de belastinghervorming van 2003.
Op 22 november 2005 werd Steinmeier Minister van Buitenlandse Zaken in de regeringsploeg van Bondskanselier Angela Merkel. Zijn aanstelling verraste velen, omdat hij tot dan toe nauwelijks in de openbaarheid was getreden. Zijn carrière was volledig in de schaduw van Schröder tot stand gekomen. De reacties op zijn benoeming tot minister van buitenlandse zaken allerwege positief. Zelfs de erevoorzitter van de FDP, de voormalige minister van buitenlandse zaken, Hans-Dietrich Genscher juichte de benoeming toe.
Steinmeier wordt als pragmaticus gezien en niet als ideoloog. In de bondskanselarij werd zijn vriendelijke, evenwichtige, maar op zakelijk gebied doortastende werkwijze zeer gewaardeerd. Zijn onervarenheid op het gebied van de buitenlandse politiek is slechts schijn, aangezien hij, als chef van de kanselarij, zes jaar lang coördinator van de geheime diensten was. Daarbij werd hij wekelijks uitgebreid geïnformeerd over de toestand in de wereld. Na de terroristische aanslagen op 11 september 2001 maakte hij deel uit van de crisisstaf. Bovendien leidde hij het staatssecretarissenoverleg, waarbij alle actuele politieke kwesties aan de orde kwamen, waaronder de buitenlandse inzet van de krijgsmacht.
