Frederik II van het Heilige Roomse Rijk
Van Wikipedia
| 1194-1250 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Duits koning/Keizer van het HRR | ||||||
|
||||||
| Koning van Sicilië | ||||||
|
||||||
| Koning van Napels | ||||||
|
||||||
| Vorst van Tarente | ||||||
|
||||||
|
Frederik II (Jesi bij Ancona 26 december 1194 - Fiorentino bij San Severo 13 december 1250) was sinds 1212 Duits koning en van 1220 tot 1250 keizer van het Heilige Roomse Rijk.
Frederik was de zoon van Hendrik VI van Hohenstaufen. Hij verkreeg de koningskroon van Sicilië toen hij meerderjarig werd, juist op het moment dat dit koninkrijk uiteen dreigde te vallen. Doch dit waren zorgen voor later want eerst moest hij al zijn macht aanwenden om zijn erfenis veilig te stellen, namelijk het Heilig Roomse Rijk (Duitsland).
Na zijn keizerskroning in 1218 kon hij eindelijk zijn aandacht richten op Sicilië. Hier waren de moslims, wier voorvaderen zich daar reeds in 827 gevestigd hadden, in opstand gekomen. In de heuvels rond Palermo en Monreale probeerden ze een eigen islamitische staat te stichten. Als koning van Sicilië kon hij deze situatie niet tolereren, en in 1222 begon hij aan een grootse veldtocht om op het eiland de orde te herstellen. Hij omsingelde de verblijfplaats van de opstandelingen en dwong hen zich na twee maanden over te geven, waarna hij hun leider Ibn-Abbad in Palermo liet ophangen. Om toekomstige problemen te vermijden liet hij de moslims die zich niet wilden bekeren tot het christendom, overplaatsen naar de stad Lucera. Dit waren er tenminste 20000.
Hiermee had hij 3 bedoelingen:
- De aanvoer van manschappen, geld, wapens en voedsel uit Noord-Afrika aan de moslims afsnijden.
- De zeer vruchtbare grond van deze dunbevolkte regio te bebouwen en dankzij de islamitische landbouwtechnieken er een grote belasting op te kunnen heffen.
- Ten derde kon hij de islamitische boogschutters en vechttechnieken zeer goed gebruiken voor zijn eigen leger, hoewel hij ze nooit ingezet heeft voor de latere zesde kruistocht. Een selecte groep van deze islamieten vormden zijn lijfwacht en later ook de lijfwacht van zijn zonen Manfred en Konradijn. Hierdoor kreeg hij ook de titel ‘Sultan van Sicilië’.
Hoewel Italië in principe aan de paus toebehoorde, liet paus Honorius III zich geen afkeurende woorden ontvallen. Hij ging er van uit dat door hun afzondering deze moslims zich wel snel zouden bekeren. Onder zijn opvolger Gregorius IX echter bleken deze moslims allemaal Italiaans te spreken en nog maar weinig te hebben ingeboet van hun islamitische karakter. Hij reageerde hierop door hen allen te dwingen zich te bekeren. Frederik reageerde hier niet echt op omdat de bedoeling van Lucera militair en economisch was. Hierna verdween Lucera uit de pauselijke belangstelling en dus ook grotendeels uit de geschiedenis.
In 1225 trad Frederik in het huwelijk met de dochter van Johannes van Brienne, Yolande. Ter gelegenheid van het huwelijk beloofde hij aan de paus om op kruistocht te gaan. Hij vertrok pas in 1228 en was ondertussen al een keer geëxcommuniceerd geweest omdat hij te lang wachtte. De bedoeling van Frederik was om d.m.v. compromispolitiek de heilige plaatsen definitief open te stellen voor het Westen.
In 1229 sloot hij in Egypte de tien jaar durende Vrede van Jaffa met de toenmalige sultan van Egypte. Hierdoor kregen de christenen een wijde bewegingsvrijheid in Palestina. Toen Frederik II zich op 12 maart 1229 tot koning van Jeruzalem liet kronen, maakte dit een geweldige reactie los bij de Frankische vorsten, ook omdat hij nog steeds geëxcommuniceerd was. Ten slotte kreeg hij nog onenigheid met de Tempeliers omdat hij de Duitse Orde meer rechten wou geven in het Heilig Land. Uiteindelijk verliet hij Akko en keerde terug naar Sicilië, waar hij eerst en vooral de bezittingen van de Tempeliers in beslag liet nemen. In 1244 ging Jeruzalem definitief voor het westen verloren.
In 1231 werden in het koninkrijk Sicilië de Constituties van Melfi afgekondigd. In tegenstelling tot het slappere centraal gezag dat Frederik in het Heilig Roomse Rijk bezat, ging hij in Sicilië over tot een verstrakking van het centraal gezag. Hij voerde een verregaande centralisatie in gebaseerd op het feodale en Romeins recht.
Ondertussen had hij ook de bijnaam Stupor Mundi gekregen, hetgeen Wereldwonder betekent.
Als keizer van het Heilige Roomse Rijk en koning van Sicilië was hij zeer geïnteresseerd in wetenschap, en hij onderhield daarom ook een brede correspondentie met de Egyptische sultan. Vaak schreef hij dan brieven waarin hij een brede waaier van vragen stelde. Soms experimenteerde hij echter ook zelf. Er is een experiment bekend waarin hij baby’s in twee verschillende groepen liet indelen. De ene groep kreeg veel aandacht en aanraking en de andere groep werd met rust gelaten. Na twee maanden waren alle baby’s die in de tweede groep zaten gestorven. Hiermee bewees hij dat aanraking zeer belangrijk is in een mensenleven. Frederik stond ook bekend als een begaafd valkenier. Toen hij in 1250 stierf, liet hij een enorm rijk na aan zijn twee zonen.
Aan het eind van zijn leven werd hij ook wel de meest Islamitische aller europese vorsten genoemd.
Bronnen: http:// www.graafschap-middeleeuwen.nl/adel/roomsrijk2.html, http://home-l1.tiscali.nl/~vanexel/Hfdst-7.html, http://www.xs4all.nl/~pvrooden/Peter/nrc/nrc59.htm, http://www.lichaamstaal.nl/lichaamstaal.html?touch2.html
