Gabriel Fauré
Van Wikipedia
Gabriel Urbain Fauré (Pamiers, 12 mei 1845 – Parijs, 4 november 1924) was een van de belangrijkste Franse componisten van zijn generatie, samen met zijn jongere tijdgenoten Claude Debussy en Maurice Ravel.
Fauré studeerde aan de kerkmuziekschool van Louis Niedermeyer in Parijs, waar onder meer Camille Saint-Saëns zijn leraar was, waarna hij organist werd, eerst in Rennes en later in verschillende Parijse kerken. In 1897 werd hij docent compositie aan het Conservatoire national supérieur de musique van Parijs en in 1905 directeur van dit instituut. Maurice Ravel en George Enescu behoorden tot zijn leerlingen.
Fauré is bekend omwille van zijn pianomuziek en kamermuziek. Ook een opera behoort tot zijn oeuvre. Tevens heeft hij de Franse religieuze muziek vernieuwd. Hij was jarenlang verbonden aan de Parijse Madeleinekerk, eerst als koordirigient, daarna als organist. Hij schreef er onder meer zijn Requiem. Het behoort vandaag nog tot zijn meest uitgevoerde werk. De compositie is opgebouwd rond het overbekende Pie Jesu. In de keuze van de teksten voor zijn requiemmis was hij selectief. De hardste woorden liet hij weg. Zijn opvattingen over de dood waren niet gitzwart. "Het is een vreugdevolle bevrijding, een verlangen naar geluk aan de andere kant van het graf, eerder dan een pijnlijke ervaring". Die hoopvolle, harmonische toon is in zijn Requiem duidelijk merkbaar.
In zijn composities zocht hij naar een evenwicht tussen zijn aangeboren romantische gevoeligheid en de strenge compositieregels om te komen tot een eigen stijl, een compromis tussen muzikale taal en vormgeving.
De melodiek en harmoniek van het Gregoriaans hielp hem zijn gevoel voor romantische hopeloosheid en overdaad te bedwingen. Zijn muziek is vooral ingetogen en fijnzinnig. Hij schreef vooral voor kleine bezettingen.
Inhoud |
[bewerk] Composities (selectie)
[bewerk] Werken voor orkest
- Ballade in Fis-groot voor piano en orkest (1881), op. 19 (oorspronkelijk voor piano solo)
- Pavane op. 50 (1887)
- Pelléas et Mélisande orkestsuite, op. 80 (1898)
- Prelude
- Fileuse
- Sicilienne
- Molto adagio
- Fantaisie G-groot voor piano en orkest (1918), op. 111
- Masques et Bergamasques orkestsuite, op. 112 (1919)
- Après un rêve
- Cantique de Jean Racine
- Elégie voor cello en orkest
- Intégrale voor orkest
[bewerk] Werken voor harmonieorkest
- Chant funéraire op. 117
[bewerk] Toneelmuziek
- Barnabé opera, (1879)
- Caligula theatermuziek, (1888)
- Shylock theatermuziek, (1889)
- Prométhée drame lyrique, 3 aktes (1900) - libretto: Jean Lorrain en André Ferdinand Hérold
- Pénélope (1913), een lyrisch drama, 3 aktes - libretto: René Fauchois naar Homerus' Odysseia
- Masques et bergamasques comédie musicale, (1869/1919) - libretto: René Fauchois naar Maurice Maeterlinck
[bewerk] Missen en geestelijke muziek
- Messe de Requiem op. 48, voor sopraan, bariton, gemengd koor en orkest (1888 ; versie voor groot orkest, 1899)
- Cantiques, waaronder Cantique de Jean Racine voor vier solisten, gemengd koor en orgel (1864; versie met orkest 1875)
- Messe brève avec orgue (1907)
[bewerk] Vocale muziek met orkest of instrumenten
- Mélodies de Venise (1891) liederenreeks op tekst van Paul Verlaine
- La Bonne Chanson op. 61 (1892-1894), een liederenreeks op tekst van Paul Verlaine
- La Chanson d'Eve op. 95 (1906-1910), een liederenreeks op tekst van Charles van Lerberghe
- L’Horizon Chimérique (1921) een liederenreeks op tekst van Jean de la Ville de Mirmont
- La Chanson du pêcheur
[bewerk] Kamermuziek
- Deux Sonates voor piano en viool (1875 en 1917)
- Deux Sonates voor cello en piano (1917 en 1921)
- Quintettes voor piano en strijkkwartet n° 1 en 2 (1905 en 1921)
- Quatuors voor piano en strijkers n° 1 en 2 (1879 en 1886)
- Trio voor piano, viool en cello (1922-1923)
- Quatuor à cordes (1924)
[bewerk] Werken voor piano
- Treize Nocturnes (1875-1921)
- Treize Barcarolles (1881-1913)
- Six Impromptus (1881-1910)
- Quatre Valses-Caprices (1882-1894)
- Dolly (1893-1896) (suite) - ook georkestreerd door Henri Rabaud
- Huit Pièces brèves (1899-1902)
- Neuf Préludes (1909-1910)
Luisteren:
- Après un Rêve (midi), op. 7, met dank aan Mutopia
[bewerk] Publicaties
- Gabriel Fauré: Correspondance, présentée et annotée par J.M. Nectoux. - Flammarion, 1990. (Coll. Harmoniques)
- Jean-Maire Nectoux: Fauré. - Seuil, 1995 (Coll. Microcosme ; Solfèges). ISBN 2020234882
