Gaston Geens
Van Wikipedia
| Gaston Geens |
||||||||||||
 |
||||||||||||
| 10 juni 1931 - 5 juni 2002 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||||||||
| Minister-president van Vlaanderen |
Gaston Geens (Kersbeek-Miskom, 10 juni 1931 - 5 juni 2002) was een Vlaams politicus en de eerste minister-president van Vlaanderen.
Geens behaalde aan de Katholieke Universiteit Leuven een doctoraat rechten en een licentie economie. Hij manifesteerde mee voor de terugkeer van Leopold III en deed mee met het verzet van de CVP tegen de onderwijspolitiek van Leo Collard (1954) onder de linkse regering Achille Van Acker IV (1954-1958). Geens noemde zichzelf een typisch partijproduct van de schoolstrijd. In 1954 werd hij lid van de CVP-Jongeren.
In 1961 behoorde hij samen met Frank Swaelen en Leo Tindemans tot de think tank van de CVP, in 1972 werd hij lid van het hoofdbestuur van de CVP.
Op 11 oktober 1970 werd hij verkozen tot raadslid van Winksele. Na de fusie in 1977 zetelde hij in de gemeenteraad van Herent.
Onder Leo Tindemans kreeg hij op 25 april 1974 de portefeuille van staatssecretaris van begroting en wetenschapsbeleid. Na de regeringswijziging in 1976 (noodzakelijk na de breuk in het Rassemblement Wallon) behield Geens zijn portefeuille, maar dan als volwaardig minister. Tijdens de stakingen die ABVV en ACV tegen het Egmontplan voerden, kondigde Tindemans vervroegde verkiezingen aan. Geens behaalde daarbij een persoonlijk succes met bijna 25.000 voorkeurstemmen. Hij werd minister van Financiën in de regering Tindemans II. De regering Tindemans II zou echter vallen over het Egmontpact.
Geens behield zijn portefeuile in de overgangsregering Paul Vanden Boeynants. Geens bleef op financiën in de regeringen onder leiding van Wilfried Martens I en II, tijdens Martens III kreeg hij zijn vroegere post van begroting terug. In Martens IV bleef Geens adjunct-minister van Willy Calewaert (onderwijs). Hij werd tevens voorzitter van de Vlaamse deelregering in opvolging van zijn partijgenoot Rika De Backer.
In de korte regering van Mark Eyskens (van april tot september '81) behield hij deze functies.
Door de vervroegde verkiezingen werden de deelregeringen vroeger dan verwacht losgekoppeld van de nationale regering.
Eind december 1981 werd Geens, aangesteld tot minister-president van de eerste autonome Vlaamse Executieve.
Geens zal vooral herinnerd worden als de man die Vlaanderen een nieuwe economische identiteit gaf, onder meer via DIRV (Derde Industriële Revolutie in Vlaanderen), Flanders Technology (voor de eerste maal van 3 tot 7 mei 1983) en de Flemish Aerospace Group (FLAG) (Op initiatief van het Vlaams Economisch Verbond (VEV)). Hij lanceerde de uitspraak: Wij zullen moeten bewijzen dat wij wat we zelf doen, beter doen, meestal verkeerd geciteerd als wat we zelf doen, doen we beter.
Hij heeft ook in grote mate mee de basis gelegd voor een vernieuwd sociaal overleg in Vlaanderen.
Gaston Geens overleed op 5 juni 2002 aan een hartstilstand.
| Voorganger: Leo Tindemans |
Staatssecretaris en Minister van Begroting 1974-1977 |
Opvolger: Mark Eyskens |
| Voorganger: Guy Spitaels |
Minister van Begroting 1980 |
Opvolger: Guy Mathot |
| Voorganger: Willy De Clercq |
Minister van Financiën 1977-1980 |
Opvolger: Robert Henrion |
| Voorganger: |
Vlaams Minister van Economie 1981-1988 |
Opvolger: Norbert De Batselier |
| Voorganger: |
Vlaams Minister van Werkgelegenheid 1981-1988 |
Opvolger: Theo Kelchtermans |
| Voorganger: Louis Waltniel |
Vlaams Minister van Financiën en Begroting 1988-1992 |
Opvolger: Wivina Demeester |
| Minister-president van Vlaanderen Rika De Backer | Gaston Geens | Luc Van den Brande | Patrick Dewael | Bart Somers | Yves Leterme |
