George I van Groot-Brittannië
Van Wikipedia
| 1660-1727 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Keurvorst van Hannover | ||||||
|
||||||
| Hertog van Lauenburg | ||||||
|
||||||
| Koning van Groot-Brittannië en Ierland | ||||||
|
||||||
|
George I Lodewijk (Duits: Georg I. Ludwig; Engels: George I Louis) (Hannover, 28 maart 1660 – Osnabrück, 10 juni 1727) was van 1698 tot 1727 keurvorst van Hannover en van 1714 tot 1727 koning van Groot-Brittannië en Ierland, de eerste uit het huis Hannover. Hij was een zoon van Ernst August, hertog van Brunswijk-Lüneburg, later keurvorst van Hannover, en Sophia van de Palts, kleindochter van Jacobus I van Engeland.
In 1682 trouwde George met zijn nicht Sophia, prinses van Celle, dochter van George Willem van Brunswijk-Lüneburg. Zij kregen twee kinderen: de latere koning George II en Sophia Dorothea, de latere gemalin van de Frederik Willem I van Pruisen en moeder van Frederik de Grote.
George sprak Duits en had een aaneenschakeling van Duitse maîtresses. Bij een van hen, Melusine von der Schulenburg, die hij hertogin van Kendall maakte, had hij zeker drie onwettige kinderen. Toen zijn vrouw op haar beurt een verhouding aanging met graaf Königsmarck, verbande George haar voor de rest van haar leven naar Ahlden (1694–1726).
Na de dood van zijn moeder, die bij wet (Act of Settlement) als troonopvolgster was aangewezen, gingen haar rechten over op George. Hij werd op 31 oktober 1714 gekroond tot koning van Groot-Brittannië en Ierland als opvolger van koningin Anne. De Hannovers waren de naaste protestantse familieleden. Zij kregen echter te maken met tegenstand van aanhangers van James Francis Edward Stuart, de zoon van koning Jacobus II. Hun opstand liep in 1715 op niets uit.
George leerde nooit goed Engels spreken en verdeelde zijn tijd tussen Engeland en zijn gebied in Hannover, waardoor hij vaak buitenslands was. De verstandhouding met zijn zoon George II was slecht. Die werd zelfs enige tijd van het hof verbannen vanwege een ruzie. Zijn tijdgenoten vonden de koning bovendien niet bijster intelligent. Deze feiten droegen veel bij aan ontwikkeling van de moderne parlementaire staatsvorm.
In 1721 werd Sir Robert Walpole eerste minister. Hij wordt beschouwd als de eerste echte minister-president (Prime Minister): een door de koning benoemde minister die functioneerde op basis van een parlementaire meerderheid in het Lagerhuis. George I stierf in 1727 in Osnabrück, waar hij ook werd begraven. Zijn zoon volgde hem op als George II.
