Haven van Delfzijl
Van Wikipedia
In de 16e eeuw wordt de haven van Delfzijl voor het eerst vermeld in martieme geschriften. Delfzijl werd in de 19e eeuw groot concurent van de stad Groningen die toen nog de grootste haven van Noord-Nederland had. In 1876 wordt het Eemskanaal van Delfzijl naar Groningen gegraven, en wordt de Eems zeer belangrijk.
In 1888 bouwen de Delfzijlster met de Duitse overburen langs kust van de Eems twee vuurtorens. Eén in Watum en één in Delfzijl(zie Artikel Vuurtoren van Delfzijl, die er net echt als een vuurtoren uit zien die wij kennen. Het zijn stevige gebouwen die goed in die tijd passen. Ze zijn 10,5 meter hoog en er is plaats voor twee gezinnen van de vuurtorenwachters.
De twee vuurtorens zijn beide in de Tweede Wereldoorlog vernield. De nieuwe vuurtoren van Delfzijl, met een rood-wit-groen sectorlicht op 17 meter boven de gemiddelde waterhoogte van de Eems, moet in 1981 wijken in verband met het uitbreiden van de haven van Delfzijl.
In de tweede helft van de 20ste eeuw wordt de Eemsmondregio waar Delfzijl in ligt door de Nederlandse overheid verkozen tot ontwikkelingspool voor de economische ontwikkeling en ontsluiting van Noord-Nederland.
Er werd een diepzeehaven aangelegd in Delfzijl. Hiervoor moesten vele dorpen plaatsmaken, waaronder Oterdum en Heveskes. Toen de haven in de jaren zeventig van de 20ste eeuw af was kreeg men te maken met een economische crisis waardoor de haven niet optimaal in gebruik is genomen.
