Het meisje met de zwavelstokjes
Van Wikipedia
Het meisje met de zwavelstokjes is een sprookje van de Deense schrijver Hans Christian Andersen.
Het verhaal gaat over een meisje dat op oudjaarsavond op haar blote voeten door de stad zwerft. Alle mensen doen inkopen en zitten gezellig met zijn allen thuis in de warmte van het haardvuur.
Het meisje zit buiten en moet zwavelstokjes verkopen. Eerder durft ze niet naar huis. Ze krijgt het zo koud, dat ze een stokje opsteekt...dan ziet ze plotseling een lekker warm huis, ze zit aan tafel in een leuk gezin. Dan wordt het weer koud en zit ze weer op straat. Vol hoop strijkt ze nog een stokje af. Dan heeft ze het nog even warm. Dit keer zit ze totaal ergens anders. Ze blijft stokjes afstrijken. Als ze het laatste stokje afstrijkt ziet ze haar grootmoeder. Ze mag met haar mee. Het lichtje dooft, maar het meisje met de zwavelstokjes is nu bij haar grootmoeder. Voor altijd warm. De volgende dag wordt ze gevonden. Een blauw en verkleumd meisje..met een glimlach om haar mond....
Elementen van dit verhaal komen ook voor in Karl May's roman De verloren zoon.
Op 15 december 2004 opent De Efteling zijn 25e sprookje in het Sprookjesbos: Het meisje met de zwavelstokjes ter gelegenheid van het 200e geboortejaar van de schrijver Hans Christian Andersen in 2005.
