Jacques Piccard
Van Wikipedia
Jacques Piccard (Brussel, 28 juli 1922) is een Zwitserse oceanograaf. Hij werd vooral bekend door zijn diepzee-onderzoek aan boord van een door hem (samen met zijn vader Auguste Piccard) ontworpen bathyscaaf.
Met de bathyscaaf vestigde hij op 23 januari 1960, samen met Don Walsh, een diepterecord van 10.916 meter in de Marianentrog. De bathyscaaf weerstond aan de druk van meer dan 1000 atmosfeer (1 atmosfeer is gelijk aan 10 kg per vierkante centimeter). Ze namen er vissen waar waarmee het bestaan van leven op grote diepte werd bewezen.
Inhoud |
[bewerk] Ontdekking van de diepte van de Marianentrog
[bewerk] Afdaling
De twee oceanauten laten zich in de commandotoren van de bathyscaaf "Triëste". Ze klimmen door de verbindingssluis en wringen zich in de ronde gondel die onder de worstvormige bathyscaaf hangt. Daarbinnen hangt hun leven van af. Luitenant Don Walsh van de Amerikaanse marine en Jacques Piccard, zoon van de uitvinder van het vaartuig, sluiten het zware luik en laten zeewater toe in de sluis. Het drijfvermogen neemt af en de "Triëste" zinkt langzaam in de bijna zeven mijlen diepe Marianentrog bij Guam in de Stille Oceaan. De "Triëste" gedraagt zich onder water als een ballon. Benzine en grote zware blokken ijzer zorgen voor drijfvermogen en ballast waardoor men kan dalen en stijgen. De bathyscaaf daalt af met een maximale snelheid van een ouderwetse lift, één meter per seconde. De bovendekse schroef corrigeert de bathyscaaf. De mannen noteren de tijd: 8.23 uur s'morgens.
650 voet - 198 meter: het wordt donker: plankton licht fosforescerend op. De benzine wordt samengedrukt en naar de bovenkant van de tanks geperst door de grote druk van het zeewater, want olie is lichter dan water. De zee wordt buiten donkerblauw.
1500 voet - 457 meter: het donkere water buiten koelt de wanden; de kou wordt binnen voelbaar. De samengeperste benzine kristaliseert bijna door de kou. Daardoor komt er meer zeewater in de duiktanks.
13.000 voet - 3.962 meter: een stroom plankton schijnt op te stijgen vlak langs de dikglazige patrijspoorten. Dit komt door het neerdalen van de bathyscaaf. De zee oogt nu aardedonker buiten.
24.000 voet - 7.315 meter: de twee onderzoekers passeren de grootste diepte die ooit door een levende mens is bereikt. Zij vertragen hun daalsnelheid tot 30 cm/sec. en schakelen het echolood in.
32.500 voet - 9.906 meter: Een droog krakend geluid en een schok doen de bolgondel trillen. Een bang moment vol spanning. Maar alles lijkt normaal, de afdaling wordt voortgezet.
35.500 voet - 10.820 meter: het echolood geeft aan dat de bodem nog slechts 92 meter verwijderd is.
35.800 voet - 10.912 meter: Binnen 10 minuten raakt de "Triëste" bijna de ivoorkleurige bodem - "de laatste uithoek van onze Aarde die nog kon worden veroverd" - In het felle zoeklicht verschijnt een op een tong lijkende vis en alle twijfel over het voorkomen van leven op zulke diepte kan terzijde worden geschoven. De tongachtige vis schuifelt over de bodem en dwarrelt zand omhoog, in het zoeklicht in deze zwarte duisternis. De mannen meten de watertemperatuur: ruim 3° Celsius. Zij nemen proeven met stromingen en radioactiviteit: negatief.
Via een speciale onderwatertelefoon, die zonder kabel of radiogolven werkt, staan zij in verbinding met de oppervlakte. Zij doorzoeken hun vaartuig en ontdekken de oorzaak van de schok - het glas van de patrijspoort in de ingangssluis is gebarsten toen het door de kou samentrok.
Na 20 minuten beginnen de mannen - de eerste bezoekers van deze 35.800 voet - 10.912 meter diepe en duistere wereld - aan hun 3 uur en 50 minuten durende opstijging. De losgelaten zware ballastblokken, onderaan de bathyscaaf, worden ontkoppeld en zinken diep in de bodem van de Marianentrog, die zo zacht is als talkpoeder; wolken stof dwarrelen op. Daartussen klimt de "Triëste" gestaag omhoog. De reis naar de diepste ontdekking duurde ongeveer 8 uren.
[bewerk] Bathyscaaf "Triëste"
De romp van de "Triëste" bevat 34.000 gallon oftewel 128.000 liter benzine. Het schip zinkt door de luchttanks vol water te laten lopen, net als een onderzeeër. Om de afdaling te vertragen kunnen ijzeren ballastblokken, die aan elektromagneten hangen, worden losgelaten. In de kou krimpt het volume van de benzine en dringt water via de open onderzijde door in de drijftanks. Olie en benzine zijn lichter dan water, en blijven dus bovenaan. Ook door extreme kou kristalliseert benzine. Daardoor blijft de druk aan de binnenkant gelijk aan die van de buitenzijde, zodat een relatief geringe huiddikte volstaat. Buiten het door de kou gebarsten glas, knakten ook de holle relingen bovendeks door de enorme waterdruk. De gondelwand van de Triëste waren 30 cm dik. De druk rondom de bemande 30 cm-dikke bathyscaafgondel, was op 11.000 meter diepte gelijk aan het gewicht van 5 slagschepen, dus ong. 250.000 ton.
[bewerk] Zeebodem-onderzoek
De duik van de bathyscaaf "Triëste" illustreert de groeiende belangstelling voor de 70,8% van onze wereld die overdekt is met water. Oceanografen doen onderzoek met daarvoor heel goed uitgeruste schepen. Met echoloden worden onderzeese bergen en dalen in kaart gebracht. Met grijpers worden bodemmonsters verzameld, sleutels tot de geschiedenis der Aarde. Met sleepnetten en waterscheppers worden specimen van myriaden levensvormen uit zee opgehaald en bestudeerd. De loop van oceaanstromen - onderzeese rivieren waarvan enkele 1000 maal machtiger zijn dan de Mississippi - worden nagegaan.
