Jos Lensink
Van Wikipedia
Jos Lensink (Amsterdam 1939) is een Nederlandse filosoof.
Jos Lensink studeerde filosofie en psychologie. Van 1972 tot 2002 was hij docent aan de Rijksuniversiteit Groningen. Lensink was in zijn jonge jaren een christelijk denker maar groeide later uit tot een representant van het dialectisch materialisme en een echte vakbroeder van Hans Heinz Holz, met wie hij ook in zijn politieke visie tamelijk nauw verwant is. In de jaren '80 was hij, als tegenstander van het opgaan van de CPN in Groen Links, betrokken bij het ontstaan van de VCN en later de NCPN.
Lensink is, hoewel zelf materialist, een specialist op het gebied van het Duits idealisme. Hij staat bekend om zijn abstracte verhandelingen over de verhouding tussen epistemologie (door hemzelf gnoseologie genoemd) en ontologie en om zijn curieuze, soms enigszins onnavolgbare taalgebruik. In 1994 promoveerde hij op Het waagstuk van de omvattende rede. Lensink hield zich ook bezig met de kritische psychiatrie maar neemt tot op zekere hoogte afstand van de antipsychiatrie. Filosofie-didactisch heeft hij grote invloed gehad op Johan Binnema, die hem in Groningen meerdere jaren assisteerde en later korte tijd opvolgde als docent filosofie van de pedagogiek.
[bewerk] bibliografie (selectie)
- Antipsychiatrie: praktische mogelijkheden en theoretische grenzen, Groningen: uitgeverij Konstapel 1981
- Dialectische constructie van de totaliteit, Groningen: Uitgeverij Konstapel 1983 (samen met Hans Heinz Holz, Jeroen Bartels en Detlev Pätzold)
- Dialectiek als open systeem, Groningen: Uitgeverij Konstapel 1985 (samen met Hans Heinz Holz, Jeroen Bartels en Detlev Pätzold)
- Het waagstuk van de omvattende rede: Het vraagstuk van de metafysica in een ontheiligde wereld, Kampen: Kok Agora 1994
