Joseph Wauters (politicus)
Van Wikipedia
Charles Henri Joseph Wauters (Rosoux-Crenswick, 8 november 1875 - Ukkel, 30 juni 1929) was een Belgische socialistische politicus.
Hij werd geboren in Rosoux-Crenwick, sedert 1976 een deelgemeente van Berloz (provincie Luik). Hij doctoreerde aan de universiteit van Luik in natuur- en scheikundige wetenschappen en werd er professor. Hij ging zich echter al snel interesseren aan de levensomstandigheden van de arbeidersklasse en stichtte o.m. een eerste anti-tering-dispensarium. Als lid van de socialistische partij werd hij op 33-jarige verkozen als jongste lid van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers. Hij was volksvertegenwoordiger in 1908-1912 en 1914-1929 en werd minister van nijverheid, arbeid (1918-1921) en van nijverheid, arbeid en sociale voorzorg (1925-1927). In 1910 werd hij directeur van het socialistisch dagblad "Le Peuple". Tijdens de Eerste Wereldoorlog voerde hij spionage-activiteiten uit voor het Belgische en het Noord-Franse leger; hiervoor werd hij in 1919 in Frankrijk benoemd tot officier in het Légion d'honneur. Als minister van nijverheid, arbeid en ravitaillering in de eerste naoorlogse regering vaardigde hij onder meer een aantal wetten uit in verband met vrouwen- en kinderarbeid. Zijn belangrijkste verwezenlijkingen waren de wet op het ouderdomspensioen en de wet op de achturen-werkdag die op 14 juni 1921 gestemd werd, en waarvoor hij door koning Albert I werd gelukgewenst.
| Voorganger: Armand Hubert |
Minister van Nijverheid en Arbeid 1918-1921 |
Opvolger: Ernest Mahaim |
| Voorganger: Emile Vandervelde |
Minister van Ravitaillering 1918-1921 |
Opvolger: Ernest Mahaim |
| Voorganger: Paul Tschoffen |
Minister van Nijverheid, Arbeid en Sociale Voorzorg 1925-1927 |
Opvolger: Hendrik Heyman |
