Juba I
Van Wikipedia
Juba I (ca 85 v. Chr. - 46 v. Chr.) was de kleinzoon van Jugurtha, een Numidische koning die tegen de Romeinen vocht voor de onafhankelijkheid van zijn volk. Hij was een krijger die ervan droomde alle volken in Noord-Afrika te verenigen en een staat te stichten om de buitenlandse machten af te weren. Hij weerstreefde de Romeinse invloed en verbood daarom de Romeinse officieren de rode mantel te dragen omdat dat een symbool van zijn koninkrijk was.
Toen Caesar en Pompejus elkaar begonnen te bevechten, besloot Juba om Pompejus te steunen, omdat hij veronderstelde dat Caesar van plan was Noord-Afrika stevig onder de duim te houden. De Mauritaanse koningen kozen er echter voor om Caesar te steunen. Nadat de legioenen van Caesar bij Thapsus (46 v. Chr.) de legers van Pompejus en Juba overwonnen, besloot Juba om, met behulp van een slaaf, zelfmoord te plegen.
Juba I liet na zijn dood een zoon achter. Zijn zoon heette ook Juba die bekend is als Juba II, en hij was tussen vijf en zeven jaar jong toen zijn vader Juba I stierf. Hij werd door Julius Caesar gegijzeld, en meegebracht naar Rome, waar hij in het paleis van Augustus is opgegroeid. Deze laatste (Augustus) heeft hem als koning van Mauritania geplaatst.
