Justinus I van Byzantium
Van Wikipedia
 |
|||||||||||||||
| Justinus I 450-527 |
|||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Voorganger: Anastasius I |
Keizer van Byzantium 518-527 |
Opvolger: Justinianus I |
|||||||||||||
| Tijdvak | Dynastie van Justinus | ||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
Flavius Iustinus of Justinus I (ca. 450-1 augustus 527) was Oost-Romeins Keizer van 518 tot 527. Hij steeg in de rangen van het leger van het Byzantijnse Keizerrijk en werd uiteindelijk keizer, ondanks het feit dat hij analfabeet en bijna 70 jaar oud was bij zijn troonsbestijging. Zijn bewind is significant voor het stichten van een dynastie die ook zijn eminente neef Justinianus I omvat en de wetten die de invloed van de oude Byzantijnse adeldom beperkten.
Justinus werd geboren in een gehucht nabij Bederiana in de Romeinse provincie Dardania, onderdeel van de Dacische Diocese, hetgeen samen met Macedonië de prefectuur van Illyricum vormde. Als tiener vluchtte hij samen met twee compagnons voor een invasie van barbaren, en zocht zijn toevlucht in Constantinopel. Justinus sloot zich spoedig aan bij het leger en door zijn bekwaamheid steeg hij door de rangen om uiteindelijk generaal te worden en commandant van de paleisgarde onder keizer Anastasius I enkele decennia later. Dankzij zijn positie (hij was commandant van de enige troepen in de stad) en het uitdelen van geld was Justinus in staat om zijn verkiezing als keizer in 518 veilig te stellen.
Als carrièresoldaat met weinig kennis van staatsmanschap omringde Justinus zich wijselijk met betrouwbare adviseurs. De meest prominente van deze mannen was natuurlijk zijn neef Flavius Petrus Sabbatius, die hij adopteerde als zijn zoon en de naam Justinianus gaf. Het is nu gebruikelijk om te zeggen dat Justinianus toentertijd het keizerrijk regeerde in naam van zijn oom, mede door de geschriften van de geschiedschrijver Procopius, maar er is veel bewijs van het tegendeel voorhanden. In feite werd Justinianus niet benoemd als opvolger tot minder dan een jaar voordat Justinus stierf.
In 525 herriep Justinus een wet die het eigenlijk onmogelijk maakte voor een lid van de senatoriale klasse om een vrouw uit een lagere sociale klasse te huwen, inclusief het theater, hetgeen als schandalig werd beschouwd in die tijd. Dit edict effende de weg voor Justinianus om Theodora te trouwen, een voormalige mimespeelster, en uiteindelijk resulteerde dit in een aanzienlijke vervaging van het oude klasseonderscheid aan het Keizerlijke hof.
Latere jaren van zijn bewind werden gemarkeerd door de strijd tussen het keizerrijk en de Ostrogoten en de Perzen. In 526 begon Justinus' gezondheid af te nemen en hij benoemde Justinianus formeel tot mede-keizer en opvolger op 1 april 527. Op 1 augustus van dat jaar stierf Justinus en werd hij opgevolgd door Justinianus.
De stad Anazarbus werd in zijn eer hernoemd tot Justinopolis in 525.
[bewerk] Externe link
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Justin I op Wikimedia Commons. |
