Kaz Lux

Van Wikipedia

Kazimierz "Kaz" Lux (Oosterhout, Noord-Brabant, 7 januari 1948) is een Nederlands zanger van Poolse afkomst.

Als winnaar van een talentenjacht mag hij in 1968 een plaat opnemen. Volgens platenmaatschappij Bovema is het bandje waar hij dan in zit kwalitatief niet goed genoeg, zodat de opname wordt gedaan met ervaren musici als Jan Akkerman en Pierre van der Linden. Opgenomen worden onder meer "Down Man" en "Woman's Gone". In dat laatste nummer speelt R & B -pianist Rob Hoeke ook mee. Enige maanden later krijgt Lux via de manager van de Amsterdamse band The Outsiders, John van Setten, de uitnodiging zanger te worden in de op dat moment door Akkerman en Van der Linden op te richten groep Brainbox.

Nadat Lux in 1971 Brainbox heeft verlaten start hij een solocarrière, welke om te beginnen resulteert in de elpee "Kazimierz Lux c.s." op het Harvest label van EMI (1972). Op deze plaat spelen Rudy de Queljoe gitaar en Jan Hollestelle bas. De productie is in handen van John Schuursma, oud Brainbox-gitarist. Een jaar later neemt hij onder leiding van de Engelse top-producer Mike Vernon (onder andere bekend van zijn werk met Fleetwood Mac) voor hetzelfde label zijn tweede elpee op in de Engelse Chipping Norton Studios, getiteld "I'm The Worst Partner I Know". Met vermaarde studiomusici als Pete Wingfield (piano), Joe Jammer (gitaar) en Bruce Rowland (drums). Het album krijgt goede kritieken in binnen- en buitenland. Ook Jan Akkerman speelt enkele nummers mee op gitaar. Opvallend is dat Lux ook zelf de akoestische gitaar ter hand neemt en zeker niet onverdienstelijk.

Zijn derde album verschijnt in 1974 op het EMI label en is in de lente van dat jaar onder productionele leiding van Gerrit-Jan Leenders opgenomen in de Intertone Studios in Heemstede. Titel: "Monk ?". De door Lux samen met Gerard Kieviets ontworpen hoes toont een stukgelagen fles Scotch, naast een zwart-wit foto waarop Kaz met gesloten ogen is te zien. De plaat klinkt sober en heeft een live feel. Al het gitaarwerk, ook het elektrische, is van Lux zelf. Maar liefst drie bassisten verlenen hun medewerking (Mary Huat, Brainbox' André Reynen en Herman Deinum, de laatste afkomstig uit Cuby & the Blizzards). Verder spelen onder anderen nog twee leden van de Groningse formatie Solution Willem Ennes en Tom Barlage mee, op respectievelijk piano en sax/fluit. De teksten en muziek zijn van de hand van Kaz Lux zelf en zijn zeer persoonlijk. In het nummer "The Lost Guilders" laat hij manager John van Setten op niet mis te verstane wijze weten dat en waarom hij zich door deze bedrogen voelt.

Samen met Jan Akkerman bereikt hij in het najaar van 1976 zijn voorlopig artistiek hoogtepunt met het conceptalbum "Eli" op het Atlantic label, dat verhaalt over een volledig door Lux geschreven wonderbaarlijke gedroomde reis vol ontmoetingen van houthakker Eli. Akkerman tekende voor vijwel alle muziek. Opvallend is dat hij geen flitsende soli, maar schitterende akkoordenreeksen door zijn Lesley versterker laat horen, ter ondersteuning van het door Kaz indringend gezongen verhaal. We horen verder onder anderen Rick van der Linden op toetsen, Patricia Paay, Maggie MacNeal en Margriet Eshuis in de achtergrondvocalen, Pierre van der Linden op drums en Neppie Noya op percussie. Producers zijn Richard De Bois en Jan Akkerman. Ook commercieel is de plaat een succes: de goudstatus wordt bereikt. In 1977 tourt de Jan Akkerman/Kaz Lux Band ter promotie succesvol door Nederland, met onder meer uitverkochte optredens in het Amsterdamse Concertgebouw en het Haagse Congresgebouw. Een tournee door Engeland - met Kayak in het voorprogramma - verloopt niet zo succesvol. Men blijkt daar minder gecharmeerd te zijn van de combinatie Akkerman/Lux en het daar onbekende werk van "Eli".

Begin 1978 brengt Kaz een paar stukken van "Eli" ten gehore in een door de TROS uitgezonden tv-special rond Jan Akkerman, opgenomen ter gelegenheid van diens eind 1977 ook op Atlantic verschenen soloalbum "Jan Akkerman". Dit album ademt dezelfde sfeer uit als "Eli". Niet verwondelijk, want Akkerman tekende ook hier weer voor de composities en beide zijn met gedeeltelijk dezelfde muzikanten en onder leiding van Richard De Bois opgenomen in de Soundpush Studios te Blaricum. Dit is ook de plaats waar zijn in 1978 op het Asylum label verschijnende vierde langspeler "Distance" het levenslicht ziet. De van deze plaat getrokken single "It's Allright Girl" wordt veel gedraaid maar geen hit. Oorspronkelijk heette dit nummer overigens "It's Allright Bill" en stond in 1972 enige tijd in de Tipparade in de uitvoering van mede-componist Peter Bewley, oftewel Peter van Asten, de producer/arrangeur van "Distance". Inmiddels vermelden de platenhoezen de naam Kaz Lux in een door Bob Norrinton ontworpen logo: stainless steel, aan elkaar geschreven letters met parelende waterdruppels.

Na onder de hoede te zijn gekomen van manager Frits Hirschland, wiens management ook de succesvolle Nederlandse groepen Kayak en Earth & Fire onder zich heeft, scoort Kaz in 1979 zijn eerste en enige hit in de Nederlandse Top 40. Met de Randy Newman compositie "Rolling" staat hij drie weken genoteerd, met nummer 33 als hoogste positie. Op de b-kant van de hitsingle staat het door hem zelf geschreven "Blind Man Willy".

Allebei de nummers zijn afkomstig van de CNR-elpee "Luxury". De titel is uiteraard een woordgrap. Aan deze door Jay Denson geproduceerde, in de Soundpush- en Wisseloord Studios opgenomen plaat doen tal van gerenomeerde musici mee, waaronder niet voor de hand liggende jazz-muzikanten als Wim Overgaauw (gitaar) en Frans Popti (viool).

Eveneens in 1979 brengt platenmaatschappij Bovema-Negram een drieluik van verzamelaars uit. Eén gewijd aan Brainbox ("A History"), één gewijd aan Jan Akkerman ("A Phenomenon") en één gewijd aan Kaz Lux ("A Voice").

Op het Ariola-label verschijnt in 1980 de "opvolger" van "Eli", gemaakt met gedeeltelijk dezelfde muzikanten als het succesalbum: "Transparental". Alleen echter in het funky "Concentrate, Don't Hesitate" wordt enigszins het niveau van zijn voorganger gehaald.

In 1982 brengt Kaz samen met John Schuursma in eigen beheer de CD "Dialogue" uit. In dit jaar wordt ook een reunie-tour met Brainbox opgestart, zonder Jan Akkerman, maar met Rudy de Queljoe.

Wordt vervolgd

[bewerk] Discografie

[bewerk] Albums

• Kazimierz Lux c.s. (Harvest; 1972)
• I'm The Worst Partner I Know (Harvest; 1973)
• Monk ? (EMI; 1974)
• Eli (Jan Akkerman/Kaz Lux) (Atlantic; 1976)
• Distance (Asylum; 1978)
• Luxury (CNR; 1979)
• A Voice (Bovema-Negram; 1979)
• Transparental (Jan Akkerman/Kaz Lux) (Ariola; 1980)
• Dialogue (live recording) (Kaz Lux/John Schuursma) (Eigen Beheer; 1982)
• Instructions (Kaz Lux Band) (Universe; 1991)
• Live Dialogues (live recording) (Kaz Lux/John Schuursma) (Universe; 1991)
• Pupka (Kaz Lux Band) (Munich; 1994)
• Hearts In Sorrow (Kaz Lux/Magic Frankie) (MW Records; 1996)
• Echoes And Countrybutions (Dig it!; 1998)
• Guitar/Vocal (live recording) (Pop One Records; 2001)
• Dismantled Swan Songs (Yellowstone Records; 2003)
• The Last Train (live recording) (Brainbox) (Pop One Records; 2004)
• Gostwriting Between Love And Confusion (Yellowstone Records; 2005)
• KAZ LUX and HOTCHPOTCH - OSMOSIS(Yellowstone records; 2007)

[bewerk] Singles

• Brown Crystal/Carry Me Back To My Abode (Harvest; 1972)
• Back To The Egg/Miss Franklin Blues (Harvest; 1973)
• I'm The Worst Partner I Know/The Twentieth Last Letter (Harvest; 1973)
• Tell Me Doctor/Lovin' You (Asylum; 1978)
• It's Allright Girl/Met A Sinner (Asylum; 1978)
• Rolling/Blind Man Willy (CNR; 1979)
• Hangover/Blisters (CNR; 1980)
• Rock & Roll Widow/Grandpa (CNR; 1980)
• A Salty Dog/Runaway (Sky Dancer; 1981)
• Nightriding/I'm Lost (Dureco; 1991)
• Pamela Brown/Patient Lady (Munich; 1994)