Kolossale inktvis
Van Wikipedia
| Kolossale inktvis | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Mesonychoteuthis hamiltoni Robson, 1925 |
De kolossale inktvis (Mesonychoteuthis hamiltoni) is de grootste bekende inktvissoort. De soort is voor het eerst ontdekt in 1925 toen men twee tentakels in de maag van een potvis vond. Nadien zijn nog zes exemplaren gevangen met diepzeenetten op diepten van meer dan 2000 meter.
Inhoud |
[bewerk] Anatomie
Er wordt geschat dat de inktvis een grootte kan bereiken van 12-14 meter, wat hem tot de grootste ongewervelde diersoort maakt. Deze schattingen zijn gebaseerd op onvolgroeide exemplaren en vergelijkingen met andere inktvissoorten.
In 2003 vingen vissers in de Rosszee (gelegen in de wateren rondom Antarctica) een compleet exemplaar. Die vondst leverde een antwoord op veel vragen.
Het onvolgroeide dier had een mantellengte van 2,5 meter wat groter is dan dat van een volwassen reuzeninktvis (2,25 m). De tentakels van de kolossale inktvis zijn echter beduidend korter. Wel is het dier breder en gespierder, hetgeen erop zou kunnen duiden dat het een jager is. Gedragsobservatie is echter de meest betrouwbare manier om dit vast te kunnen stellen, en dat is anno 2007 nog niemand gelukt. Een ander opvallend kenmerk is dat de kolossale inktvis op zijn tentakels naast zuignappen ook nog haken heeft waarmee hij zijn prooien vermoedelijk vastgrijpt.
Op 22 februari 2007 vingen vissers in de Rosszee nabij Nieuw-Zeeland de grootste kolossale inktvis ooit gevangen, een volwassen exemplaar. De vissers kregen het 10 meter lange en bijna 450 kg wegende dier per ongeluk aan hun lijn, toen ze op tandvissen aan het vissen waren. Volgens een deskundige zouden de 'calamares' van het huidige gevangen exemplaar de grootte van een tractorband hebben. Het dier wordt voor onderzoek ingevroren en overgebracht naar het nationale museum Te Papa in Wellington.
Tot slot heeft het dier een scherpe bek als een snavel, die nog het meest doet denken aan de bek van een papegaai.
[bewerk] Natuurlijke vijanden
Mogelijke natuurlijke vijanden zijn de potvis en de slaaphaai. In januari 2004 bestudeerden Franse zeebiologen 36 dode ijshaaien en troffen in de magen van de dieren resten aan van grote inktvissen, waaronder delen van een kolossale inktvis. Onbekend is of de slaaphaai actief op de kolossale inktvis jaagt of het dier als aas eet. Ook de enorme potvissen duiken tot 2000 meter diepte om op reuzeninktvissen te jagen.
