Korinthische Oorlog
Van Wikipedia
De Korinthische Oorlog (395 v. Chr.–387 v. Chr.) was een militair conflict in de Griekse oudheid tussen Sparta en vier geallieerde staten, Thebe, Athene, Korinthe en Argos, die initieel gesteund werden door Perzië. De onmiddellijke aanleiding van de oorlog was een lokaal conflict in het noordwesten van Griekenland, waarin zowel Thebe als Sparta tussenbeide kwamen. De diepere oorzaak lag in de vijandigheden tegen Sparta, uitgelokt door de unilaterale dominatie van de Griekse politiek in de negen jaar sinds het einde van de Peloponnesische Oorlog.1
De oorlog werd op twee fronten uitgevochten, aan land nabij Korinthe en Thebe en op zee in de Egeïsche Zee. Aan land behaalden de Spartanen al vroeg meerdere overwinningen in belangrijke veldslagen, maar ze waren niet in staat om te profiteren van hun voordeel, en de gevechten kwamen al snel tot een impasse. Op zee werd de Spartaanse vloot al vroeg beslissend verslagen door een Perzische vloot, een gebeurtenis die een definitief einde betekende van Spartaanse pogingen om een marine op te bouwen. Gebruik makend van dit voordeel voerde Athene verschillende zeecampagnes in latere jaren van de oorlog, om zo enkele eilanden te veroveren die oorspronkelijk in de 5e eeuw tot het Atheense Rijk behoorden.
Opgeschrikt door deze Atheense successen verplaatsen de Perzen hun steun van de alliantie naar Sparta. Deze afvalligheid dwong de alliantie tot vredesbesprekingen. De Vrede van Antalcidas, vaak genoemd de Koningsvrede, maakte in 387 v. Chr. een einde aan de oorlog. Dit verdrag verklaarde dat Perzië de controle kreeg over geheel Ionië, en dat alle andere Griekse steden onafhankelijk zouden zijn. Sparta zou de bewaker van deze vrede zijn, met de bevoegdheid om de clausules af te dwingen. De effecten van de oorlog zouden derhalve zijn de vestiging van Perzisch vermogen zich succesvol te mengen in Griekse interne politiek en de bevestiging van Sparta's hegemonie in het Griekse politieke systeem2.
[bewerk] Voetnoten
1 S. Hornblower, art. Corinthian War, in OCD³ (1996), p. .
2 J.V.A. Fine, The Ancient Greeks: A critical history, Londen, 1983, pp. 556-559.
