Lederschildpad
Van Wikipedia
| Lederschildpad IUCN-status: Bedreigd |
|||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Een vrouwtje die op het strand een kuil aan 't graven is om de eieren in te leggen. |
|||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Dermochelys coriacea Vandelli, 1761 |
De lederschildpad (Dermochelys coriacea) , dus niet leerschildpad, is een in zee levende schildpad en de enige niet-uitgestorven soort uit de familie lederschildpadden (Dermochelyidae). Alle andere soorten zijn niet recentelijk uitgestorven, maar fossiel.
Inhoud |
[bewerk] Kenmerken
De lederschilpad is de grootste soort van alle schildpadden, het allergrootste exemplaar werd in 1988 gevangen in Gwynedd (Wales), en mat 2,74 meter en woog 914 kilogram (er zijn exemplaren van rond de 1100 kg gevangen, maar deze waren korter in lengte). Ook is de lederschildpad het grootste reptiel wat vandaag de daag deze aarde bewoont; allicht niet qua lengte, maar zeker wel qua gewicht, breedte en spierkracht, vind ook de zoutwaterkrokodil in dit zeereptiel zijn meerdere. Met name de in de Grote en Indische Oceaan levende ondersoort Pacifische lederschildpad (D. c. schlegelii) wordt lang, een volwassen man wordt gemiddeld 1,80 tot 2,15 meter lang van bek tot staartpunt (lengte van het schild 1,20 tot 1,55 meter), Met uitgestrekte voorpoten zijn ze zo'n 2,15 meter breed, en weegt circa 450 kg.
Net zoals weekschildpadden (Trionychidae) heeft de lederschildpad geen hoornplaten ter versteviging op het schild maar een erg dikke huid die wat op leer lijkt, en het schild heeft tevens enkele opvallende opstaande kammen die voor een goede stroomlijning zorgen.
Er is niet alles bekend over deze soort, omdat ze alleen aan land komen om eieren af te zetten (de vrouwtjes). Mannetjes die zich levend op het land bevinden zijn altijd ziek en aangespoeld.
[bewerk] Lederschildpad in gevangenschap
Onderzoek aan dieren in gevangenschap is niet mogelijk omdat de lederschildpad gevangenschap in de regel niet overleefd. Het record van het langst in leven gehouden exemplaar is slechts drie jaar, terwijl de lederschildpad in de natuur tientallen jaren oud kan worden. Lederschildpadden verzetten zich heftig bij iedere vorm van een poging hen te vangen (het zijn gigantisch sterke dieren). En áls ze worden gevangen, beuken zij vaak net zolang tegen wanden\tralies van hun verblijven totdat zij eraan overlijden. Ook van jongs af aan in gevangenschap opgroeiende lederschildpadden, worden zelden volwassen. Voor een gevangen exemplaar is één jaar gemiddeld toch wel het maximum.
[bewerk] Voedsel
Het voedsel bestaat voornamelijk uit kwallen, maar ook vissen, kreeften en zeeslakken worden wel eens gegeten. Uiteraard zijn de schildpadden immuun voor het gif in de de netelcellen van kwallen. Hun dieet van kwallen wordt dankzij de mens voor de schildpadsoort toch nog zeer onprettig; plastic-zakken zien zij ook aan voor kwallen, en zij raken hierdoor verstopt. Plastic kan zelfs de lederschildpad maag niet aan; ze gaan eraan dood.
[bewerk] Voortplanting
Vrouwtjes komen meestal om de twee jaar naar een legstrand om eieren af te zetten. In een seizoen kunnen ze dan wel zeven keer aan land komen om dit te doen. De gemiddeld 70 eieren komen na ongeveer zeven weken uit en de kleintjes graven zichzelf als groep uit en rennen dan naar zee.
[bewerk] Natuurlijke vijanden
De volwassen lederschildpad heeft geen natuurlijke vijanden. Hij is niet kwetsbaar voor de aanvallen van andere zeedieren, en weet deze in de regel prima af te slaan. Jonge lederschildpadjes worden echter vaak opgegeten door vogels en grote vissen. Wilde honden en zwijnen willen nogal eens de eieren opgraven wanneer de vrouwtjes de eieren gelegd en begraven hebben. Het enige gevaar waar de populatie daadwerkelijk onder te lijden heeft zijn toch:
[bewerk] Gevaren door de mens
Bij veel reptielen geldt; hoe groter hoe gevaarlijker, maar de grootste schildpad is ondanks de vervaarlijke kaken erg schuw en omdat deze altijd onder water leeft en veel sneller kan zwemmen (tot 35 k/u) en een langere adem heeft dan een mens zijn ze altijd snel verdwenen bij verstoring. Ze kunnen echter het (zowel door de mensen als de dieren zelf onbedoelde) slachtoffer zijn van verschillende soorten visserij. Van de lederschildpad in de Pacifische oceaan wordt aangenomen dat deze ernstig bedreigt is geraakt door visserij op hoge zee. Ook is bekend dat ze verward kunnen raken en verdrinken in staande visnetten in de buurt van legstranden of gewond kunnen raken door schroeven van grote schepen. Een ander gevaar is dat ze drijvend vuilnis aan kunnen zien voor voedsel waardoor hun maag verstopt raakt. Het is dus inmiddels sterk bedreigde en beschermde soort.
[bewerk] Verspreiding
Op dit moment komt de grootste populatie voor in en in de buurt van Suriname. De in de Atlantische Oceaan voorkomende Atlantische lederschildpad (D. c. coriacea) blijft iets kleiner: ongeveer 2,3 meter; Deze ondersoort komt bij uitzondering ook in de Middellandse Zee, Noordzee en Barentszzee voor.
- Lederschildpadden komen voornamelijk voor in warme wereldzeeën en zijn zelden te vinden in Europese wateren omdat deze over het algemeen veel kouder en dus niet geschikt als leefgebied voor de lederschildpad is. Je kan de lederschildpadden wel tegenkomen in bijvoorbeeld de middellandse zee omdat deze zee wat warmer is. Een lederschildpad hier bij ons in de buurt namelijk de Noordzee is echter uitzonderlijk te noemen en komt vrijwel niet voor. Over de trektochten van deze mooie dieren is nog niet veel bekend. Wel is bekend dat deze dieren afstanden van duizenden kilometers afleggen. De lederschildpad kan niet alleen ontzettend ver zwemmen, maar ook nog eens ongelofelijk diep. Er is een meting gedaan van een lederschildpad op ongeveer 1200 meter diepte wat voor deze dieren een absoluut record is.
[bewerk] Waarnemingen in Nederland
Op 4 augustus 1968 werd op Ameland een dood exemplaar aangetroffen van 2,44 meter en een schild van 1,58m, het Nederlands record.
