Lintdorp
Van Wikipedia
Een lintdorp of streekdorp is een lang uitgestrekt dorp dat meestal langs een kanaal of weg gesitueerd is. Vooral in België en in het noordoosten van Nederland komt men veel lintdorpen tegen.
[bewerk] Nederland
De lintdorpen in het noordoosten van Nederland zijn in de veenkoloniën in Groningen en Drenthe meestal ontstaan langs de vaarten waarlangs het turf werd afgevoerd. Een kleiner aantal is ontstaan langs wegen.
Een voorbeeld van een lintdorp in de provincie Groningen is Stadskanaal, een dorp dat langs het kanaal met dezelfde naam is gesitueerd. Andere voorbeelden zijn Smilde en Staphorst. Een dorp als Ouddorp op Goeree-Overflakkee is zeer uitgestrekt, maar kan men geen lintdorp noemen omdat de lintbebouwing zich naar alle windstreken heeft uitgewaaierd.
In Zuidwest-Drenthe en Zuidoost-Friesland liggen lintbebouwingen die ouder zijn. Die dorpen zijn in de Middeleeuwen ontstaan toen de boeren vanuit esdorpen als Vledder, Wapse of Ruinen de nattere beekdalen in cultuur brachten en dorpen stichtten als Nijensleek, Wapserveen en Ruinerwold.
[bewerk] België
Bijna alle Belgische dorpen kennen lintbebouwing doordat de ruimtelijke ordening tot voor kort nauwelijks gestuurd werd door de overheid. Dit bouwfenomeen, dat zich vooral voordoet in het dichtbevolkte Vlaanderen, zette zich sterk door in de loop van de twintigste eeuw. Dit gebeurde ook omwille van wettelijke bepalingen zoals de meermaals aangepaste zogenaamde opvulregels waarbij kleinere stukken landbouwgrond, natuurgebied of gewoon braakliggend terrein tussen bestaande woningen mochten aangewend worden als bouwgrond.
Deze Belgische/Vlaamse maatregel kende dermate veel succes, aangezien deze voor kleine grondeigenaars winstgevend was, met het gevolg dat men vanaf de Vlaamse hoofdwegen vaak weinig zicht heeft op de open ruimte, die pas zichtbaar wordt vanaf de achtertuinen vol berghokken. Ondanks pogingen en beloften het fenomeen tegen te gaan, wordt in Vlaanderen nog steeds aan lintbebouwing gedaan.
Het grote nadeel hiervan is dat Vlamingen in eigen regio de stille landweggetjes moeten opzoeken om te kunnen genieten van natuurschoon. Daarbij worden ze dan nog dikwijls geconfronteerd met zonevreemde woningen. Dit zijn allerhande grote of kleinere bouwwerken die esthetisch of functioneel niet thuishoren in een bepaalde omgeving. Veel van deze volgens milieuactivisten spijtige, historisch gegroeide eigenaardigheden werden na enige tijd vanuit menselijk en sociaal oogpunt in functie van rechtszekerheid geregulariseerd.
Tegenover de langwerpige lintbebouwing bestaat in België de veel compactere en kernachtiger woonvorm die "tuinwoonwijk" wordt genoemd en in het begin van de twintigste eeuw tot stand kwam in de Vlaamse stad Roeselare. Dit concept kende veel navolging.
