Van Wikipedia
Lodewijk I (Visegrád, 1326 - Nagyszombat 1382) was koning van Hongarije en Polen. Hij was de oudste overlevende zoon van koning Karel I van Hongarije en zijn derde echtgenote Elisabeth van Polen (de dochter van koning Władysław IV van Polen). Hij volgde zijn vader op als koning van Hongarije in 1342 en onderwierp Walachije en Moldavië, maar beide gebieden werden later weer autonoom. Hij bezette Napels een tijdje. Lodewijk won Venetië en Dalmatië terug, maar Kroatië verloor hij in 1376 aan Bosnië. In 1350 werd Boeda de koninklijke residentie; tot 1322 was dat Temesvar geweest en tot 1350 Visegrád. In 1367 stichtte hij de universiteit van Pécs en verder bevorderde hij de steden en de burgerij. In 1357 sloot hij een erfverdrag met zijn oom Casimir III van Polen. In 1370 werd hij ook koning van Polen, maar zijn moeder trad op als regentes. In Polen verloor hij delen van Wolhynië aan Litouwen, zoals de steden Belz en Lutz, en moest hij toestaan dat Mazovië een afzonderlijk statuut behield.
Lodewijk was gehuwd met:
- Margaretha van Luxemburg (-1349), dochter van Karel IV, in 1345
- Elisabeth (-1387), dochter van banus Stefan II van Bosnië, in 1353
en had volgende kinderen:
