Mahmut II
Van Wikipedia
 |
||||
| Mahmut II 20 juli 1785 - 1 juli 1839 |
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
| Ottomaanse sultans | ||||
Mahmut II (20 juli 1785 – 1 juli 1839), de 30e Sultan van het Osmaanse Rijk, volgde in 1808 zijn broer Mustafa IV op.
Tevergeefs probeerde hij de macht van zijn rijk te versterken. Hij leed tussen 1806 en 1812 een nederlaag tegen Rusland en moest enkele gebieden in Klein-Azië afstaan. Mahmut II riep de hulp in van Mohamed Ali, maar kon niet vermijden dat de Grieken zich in 1827 onafhankelijk verklaarden na de zeeslag om Navarino. De Sultan erkende die onafhankelijkheid pas na tussenkomst van Fransen, Britten en Russen. Hij reorganiseerde zijn leger en versloeg de Janitsaren, die zich tegen de vernieuwingen hadden verzet, in 1826. Zes jaar later moest hij Syrië afstaan aan Mohamed Ali nadat hij hem het gouverneurschap had geweigerd. Deze slag werd niet ver van de stad Konya uitgevochten. Dankzij de Russen werd Ali ervan weerhouden om in 1833 ook nog Constantinopel op te eisen. Mahmut legde ook de grondvesten voor de Tanzimat, de eerste bestuurlijke en politieke liberalisering in het Osmaanse Rijk.
Na zijn dood in 1839 werd hij opgevolgd door zijn zoon Abdülmecit.
