Maracaibo
Van Wikipedia
 |
|
 |
|
|
|
|
| Land | Venezuela |
| Staat | Zulia |
|
|
|
| Oppervlakte | 478 km² |
| Inwoners (2001) | 1.219.927 (2552,1/km²) |
|
|
|
| Website | http://maracaibo-zulia.gob.ve |
Maracaibo is een stad en gemeente in Venezuela. Het is de hoofdstad van de staat Zulia, en met een (waarschijnlijk onderschat) inwoneraantal van 1.250.000 (2003) is het de tweede stad van Venezuela. De temperatuur ligt meestal tussen de 29°C en 32°C.
De stad staat in Venezuela ook bekend als La Tierra del Sol amada (Het door de Zon geliefde Land).
Maracaibo is een havenstad met uitgang naar de Golf van Venezuela. Het grootste deel van de olietransport van Venezuela wordt vanuit deze haven afgewikkeld.
In 1529 werd Maracaibo gesticht op de westoever van het Meer van Maracaibo. Op die plek bestond toen een Indiaanse nederzetting genaamd Coquibacoa.
Door haar geïsoleerde ligging bleef Maracaibo gedurende een kleine 400 jaar een kleine en onbelangrijke stad. De stad kon alleen via het meer bereikt worden. Alle transport van en naar de stad was dus afhankelijk van een systeem van veerponten, die de stad verbonden met de wegen die aan de oostzijde van het meer liepen. De bevolking van Maracaibo staat bekend als onafhankelijk en vrijheidslievend, en dat wijt men aan de geïsoleerde ligging van de stad. Ook tegenwoordig nog worden de Venezolaanse overheidsdebatten in Maracaibo met meer kritiek gevolgd dan elders in het land.
In de Tweede Wereldoorlog breidde het Brits-Nederlandse bedrijf Shell zich sterk uit in Maracaibo omdat het al zijn bases in het bezette Nederland en het toenmalig Nederlands Oost-Indie verloren had. Het was vervolgens samen met Esso (dat weliswaar een medegeallieerde maar bedrijfsmatig gezien een concurrent was) de oorzaak van een forse opbloei van de olie-industrie in het Meer van Maracaibo. Een standbeeld van Koningin Wilhelmina herinnert nog aan die tijd. Door de oliewinning daalde het vlakke land aan de oostoever tot beneden het niveau van het Meer van Maracaibo, reden waarom daar een forse dijk is aangelegd.
In de jaren vijftig van de twintigste eeuw werden plannen ontwikkeld om een brug te bouwen die de twee oevers van het meer met elkaar zouden verbinden. In de plannen werd ook een railverbinding over het water opgenomen, en oog voor de toeristische waarde van het geheel was er ook.
Het was niet voor niets dat deze plannen juist in de jaren vijftig werden gemaakt: het dictatoriale regime van generaal Marcos Perez Jimenez meende dat het anarchistische Maracaibo zich meer met de rest van het land moest verbinden. De val van dit regime in 1958 leidde er niet toe dat de plannen werden afgezwaaid, maar wel werd er gekozen voor een wat minder prestigieuze uitvoering.
In 1962 werd El Puente sobre el Lago de Maracaibo (De Brug over het Meer van Maracaibo) geopend. De bouw van de brug had 40 maanden geduurd.
[bewerk] Afbeeldingen
