Mestcel
Van Wikipedia
Mestcellen (of mastocyten) werden eerst beschreven door Paul Ehrlich in 1987 vanwege hun kleuringseigenschappen en grote korrels in het cytoplasma.
[bewerk] Geschiedenis
De korrels deden hem geloven dat zij het omliggende weefsel voedden en hij noemde ze "Mastzellen" (duits voor mestcellen). 'Mest' werd door Ehrlich niet bedoeld als uitwerpselen maar als in 'vetmesten', de cellen bevatten grote hoeveelheden 'opgespaarde' korrels.
[bewerk] Heden
Tegenwoordig is bekend dat ze deel uitmaken van het immuunsysteem, waarbij ze omdat ze antigeen-specifieke IgE antilichamen op hun celmembraan hebben, kunnen binden met antigenen of allergenen die het lichaam binnenkomen. Dat kan bijvoorbeeld via de longen (astma) of via de slijmvliezen (hooikoorts) of door injectie (allergische reactie op insectensteek) of soms door de mond (type I voedselallergie).
Als een antigeen door meer dan 1 IgE molecuul wordt 'gepakt' (dit heet cross-linken) vindt degranulatie plaats: de korrels, die eigenlijk pakketjes met chemische stoffen zijn, migreren naar de celmembraan en storten hun inhoud door exocytose buiten de cel uit, waarbij stoffen zoals histamine vrijkomen en lokaal de immuunrespons versterken door andere cellen van het immuunsysteem vanuit het bloed naar de lokale infectie te brengen door de bloedvatdoorlaatbaarheid te vergroten.
Mestcellen lijken sterk op basofiele granulocyten (een type witte bloedcellen).
Mestcellen zijn echter nog niet volgroeid wanneer zij het beenmerg verlaten, maar rijpen pas nadat ze zich in het weefsel vastgehecht hebben. De mestcel heeft dus één universele functie, maar is plaatsgebonden.
Mestcellen spelen een belangrijke rol bij de IgE-gemedieerde allergische reactie ofwel type I overgevoeligheidsreactie (zie ook hierboven voor het mechanisme).
