Muren van Constantinopel
Van Wikipedia
 |
|
|
De muren van Constantinopel omsloten tot in de 15e eeuw het oude Constantinopel (Istanbul).
Inhoud |
[bewerk] Eerste en tweede ommuring
De eerste muren van de stad werden gebouwd in de 8e eeuw v. Chr. toen Byzantium werd opgericht door Griekse kolonisten uit Megara. Tijdens de bouw bestond de stad uit niet veel meer dan een acropolis. In de Romeinse tijd was de koloniale stad nog relatief onbelangrijk, maar Septimius Severus liet een tweede muurcomplex bouwen tijdens zijn regeerperiode. Hierdoor groeide de oppervlakte van de stad aanzienlijk. Toen Constantijn de Grote de regeringszetel van het Romeinse Rijk verplaatste naar Byzantium (inmiddels tot Constantinopel omgedoopt), liet hij de muren verder uitbreiden.
[bewerk] Muur van Theodosius
Theodosius II liet Constantinopel in 412 uitbreiden met een 6,5 km lange dubbele muur die liep van de Zee van Marmara tot de Gouden Hoorn. De muur kreeg zijn naam, maar werd eigenlijk gebouwd onder supervisie van Anthemius van Byzantium, een praefectus praetorio van het Oost-Romeinse Rijk.
[bewerk] Gegevens
- Materiaal: keien en bakstenen.
- 20 meter brede en 10 meter diepe gracht.
- Binnenmuur: 5 meter dik en 12 meter hoog met zeshoekige torens.
- 10 poorten.
- Buitenmuur: 2 meter dik en 8,5 meter hoog.
- 96 torens van 18 tot 20 meter hoog.
- 7 poorten, waarvan de Yedikule poort (of Gouden Poort) de voornaamste is. De Gouden Poort werd beschouwd als de mooiste, bestaande uit drie doorgangen, twee grote torens en gepolijste marmer-elementen. Op de poort bevonden zich ook gebeeldhouwde olifanten.
27 jaar later, in 439 werd de eerste zeekering gebouwd. In 447 werd de muur beschadigd door een aardbeving maar werd daarna op tijd hersteld om het leger van Attila de Hun tegen te houden. In het noordwestelijke deel van de stad, in de voorstad Blachernae, was de Muur van Theodosius zwakker. Leo I liet ze uitbreiden. Bij de Gouden Hoorn werden ook aparte muren aangelegd. Alles bij elkaar waren de muren bijna ondoordringbaar zodat de stad tijdens belegeringen talloze legertroepen tegen kon houden. De eerste aanvallers die wel door de verdediging heen kwamen waren de ridders van de vierde kruistocht in 1204. Ze klommen op de lage zeeverdediging en braken door de muur van Leo I in Blachernae.
[bewerk] Inval van de Ottomanen
De tweede en laatste keer dat de verdediging het moest afleggen was tijdens de belegering van Constantinopel in 1453 die werd uitgevoerd door het Ottomaanse Rijk. Opmerkelijk genoeg hoefden de Ottomanen weinig moeite te doen toen ze ontdekten dat de Kerkoporta-poort open stond. Mogelijk was hier verraad in het spel. Na de belegering maakte de Ottomaanse Sultan Mehmed II Constantinopel tot hoofdstad van zijn rijk.
Tegenwoordig markeert een plaquette de plaats waar de Ottomanen de stad binnenvielen.
De Gouden Poort, vanaf toen "de zeven torens" genoemd, gebruikten de Ottomanen als gevangenis.
Tegenwoordig staan grote delen van de Muur van Theodosius nog overeind als herinnering aan het lange tijdperk van het Romeinse Rijk. Verschillende delen zijn beschadigd door recente aardbevingen, maar er zijn ook stukken gerestaureerd. Het tracé loopt door de buitenwijken van Istanboel, geflankeerd door parken.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Category:Walls_of_Constantinople op Wikimedia Commons. |
