Neil Young
Van Wikipedia
Neil Young (Toronto, 12 november 1945) is een Canadese zanger, songwriter en ondernemer. In een carrière die een periode overspant vanaf midden jaren zestig tot aan de dag van vandaag, heeft hij een oeuvre bij elkaar gespeeld dat vergelijkbaar is met dat van Bob Dylan.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Halverwege de jaren '60 van de afgelopen eeuw trad Neil Young toe tot de formatie Buffalo Springfield, na door Stephen Stills als versterking van de band te zijn gevraagd. Vervolgens maakte hij eind jaren ’60 zijn eerste naamloze soloalbum.
Young voegde zich niet veel later bij de inmiddels opgerichte band van Stills, David Crosby en Graham Nash. Crosby, Stills & Nash (and Young) of CSNY was een feit. Deze band maakte een legendarisch album, Déjà Vu De meerstemmige zang leidde ertoe dat CSNY vaak werden vergeleken met de Beatles.
Naast de activiteiten in CSNY werkte Young ook aan zijn solocarrière. Met zijn begeleidingsband Crazy Horse nam hij Everybody Knows This Is Nowhere op. In 1972 verscheen het album Harvest met daarop de wereldhit Heart Of Gold. Young was uitermate productief en gedurende de jaren '70 volgden nog vele albums; zeker één per jaar.
Begin jaren ’80 experimenteerde Young met een aantal verschillende muziekstijlen, variërend van country, folk, blues, rock tot techno. Dit leidde ertoe dat hij door zijn toenmalige platenmaatschappij Geffen werd aangeklaagd. De eis luidde dat hij de muzikale experimenten zou staken en weer een Neil Young-album zou maken. In 1989 keerde hij terug naar zijn oude stijl met het album Freedom. Het nummer Rockin' In The Free World werd een bescheiden hit.
Gedurende de jaren '90 werkte Young gestaag door. Niet alleen kwamen er regelmatig 'gewone' albums uit maar gaandeweg produceerde hij ook verschillende soundtracks voor films. In 2004 verscheen een conceptalbum, Greendale. In 2005 bracht hij de (ingetogen, persoonlijk getinte) cd "Prairie Wind" uit en in 2006 "Living With War", een stevig rockende aanklacht tegen het Irak-beleid van president George W. Bush.
Young werkte samen met vele muzikanten, waaronder Rick James, Pearl Jam, Nils Lofgren en de Pixies.
[bewerk] Stijl
Kenmerkend voor zijn muziek is zijn hoge, onvaste falsetstem, en zijn afwisselend akoestische en elektrische gitaarspel. Wat het laatste betreft: zijn lyrische lange gitaarsoli, vaak samen met Crazy Horse, zijn legendarisch. Ze verraden een beperkte techniek maar zijn meestal boeiend, meeslepend en uit vele andere gitaarstijlen herkenbaar. Deze manier van slepend, melodieus maar ongepolijst (en soms zwaar vervormd) gitaarspel is door vele bands en artiesten geïmiteerd.
De muziekstijlen die naast stevige rock steeds terugkeren in zijn omvangrijke oeuvre zijn country en folk. De grote verschillen tussen hard en heel zacht, de kwetsbaarheid in zijn muziek en de vuige, vervormde gitaarsound zijn begin jaren negentig van de vorige eeuw van grote invloed geweest op de grunge.
Ook de songteksten van Young zijn doorgaans belangrijk. Hij gebruikt dikwijls zeer treffende one-liners. In de teksten komen naast maatschappelijk engagement thema's als eenzaamheid en de verloren of onbereikbare liefde regelmatig naar voren. Dat heeft hem wel de bijnaam 'The Loner' gegeven, naar een nummer van zijn eerste soloalbum. Voor veel hedendaagse rockmusici die 'echte' emotie en eigenzinnigheid hoog in hun vaandel hebben staan is hij een icoon.
Zijn maatschappelijk engagement blijkt onder meer uit de liedjes Ohio en Southern Man. Het lied Ohio werd door Neil Young geschreven onmiddellijk na het plaatsvinden van het Kent State-bloedbad van 4 mei 1970. De tekst is hevig anti-Nixon en anti-oorlog. Een uittreksel:
- "Tin soldiers and Nixon coming,
- We're finally on our own.
- This summer I hear the drumming.
- Four dead in Ohio."
Het lied Southern man is een kritiek op het racisme van fundamentalistische christenen in het zuiden van de VS en bevat onder meer een verwijzing naar de Ku Klux Klan. Een uittreksel:
- "Southern man better keep your head
- Don't forget what your good book said
- Southern change gonna come at last
- Now your crosses are burning fast
- Southern man"
Dergelijke nummers werden niet overal in de VS met evenveel enthousiasme ontvangen. De band Lynyrd Skynyrd reageerde op Youngs teksten met het uitbrengen van "Sweet Home Alabama" in 1974:
- "Well, I heard Mister Young sing about her
- Well, I heard ole Neil put her down
- Well, I hope Neil Young will remember
- a southern man don't need him around anyhow"
Neil Young is betrokken bij diverse goede doelen. Jaarlijks organiseert hij een benefiet-concert, waarvan de opbrengsten gaan naar de Bridge School in San Francisco en hij heeft ook een diverse bijdragen geleverd aan Farm Aid, een actie om de aandacht te vestigen op de slechte financiële situatie waarin veel Amerikaanse boeren zich bevinden.
[bewerk] Discografie
[bewerk] Met Crosby, Stills, Nash & Young
[bewerk] Met Buffalo Springfield
- 1967 Buffalo Springfield
- 1967 Buffalo Springfield Again
- 1968 Last Time Around
- 1973 Buffalo Springfield (2 LP compilatie)
- 2001 Box Set
[bewerk] Solo
- 1969 Neil Young
- 1969 Everbody Knows This Is Nowhere (met Crazy Horse)
- 1970 After the Gold Rush
- 1972 Harvest (met The Stray Gators)
- 1972 Journey Through the Past
- 1973 Time Fades Away
- 1973 Tonight's The Night (met The Santa Monica Flyers, pas uitgegeven in 1975)
- 1974 On the Beach
- 1975 Zuma (met Crazy Horse)
- 1977 American Stars'n'Bars
- 1977 Decade
- 1978 Comes A Time
- 1979 Rust Never Sleeps (met Crazy Horse)
- 1979 Live Rust (live met Crazy Horse)
- 1980 Where the Buffalo Roam
- 1980 Hawks and Doves
- 1981 Re-ac-tor (met Crazy Horse)
- 1982 Trans
- 1983 Everybody's Rockin' (met Shocking Pinks)
- 1985 Old Ways
- 1986 Landing on Water
- 1987 Life (met Crazy Horse)
- 1988 This Note's For You (met The Bluenotes)
- 1989 Freedom
- 1989 El Dorado
- 1990 Mansion On The Hill (met Crazy Horse)
- 1990 Ragged Glory (met Crazy Horse)
- 1991 Weld (live met Crazy Horse)
- 1991 Arc (live met Crazy Horse)
- 1992 Harvest Moon
- 1993 Lucky Thirteen
- 1993 Unplugged
- 1994 Sleeps With Angels (met Crazy Horse)
- 1995 Mirror Ball (met Pearl Jam)
- 1996 Dead Man (soundtrack)
- 1996 Broken Arrow (met Crazy Horse)
- 1997 Year of the Horse (live album met Crazy Horse)
- 2000 Silver & Gold
- 2000 Road Rock Vol. 1
- 2001 Mystery Train
- 2002 Are You Passionate? (met Booker T and the MG's)
- 2003 Greendale (met Crazy Horse)
- 2004 Greatest Hits
- 2005 Prairie Wind
- 2006 Living With War
- 2006 Live at The Fillmore East 1970 (Neil Young Archives, performance series, disc 02)
- 2007 Live at Massey Hall 1971 (Neil Young Archives, performance series, disc 03)
[bewerk] Met Stephen Stills
- 1976 Long May You Run (van de "Stills-Young Band")
[bewerk] Bootlegs
- 1989 Winterlong (Dubbel cd, met Crazy Horse)
- 1990 In Concert
- 1991 Crime In The City
- 1992 The Lost Tapes
- 1992 Mirror Man
- 1993 Keep On Rockin'In The Free World (Dubbel cd met Booker T And The MG's)
- 2006 Going Back To Canada
[bewerk] DVD
- 2000 Red Rock Live
- 2000 Silver & Gold
- 2000 Year Of The Horse (met Crazy Horse)
- 2002 Rust Never Sleeps (met Crazy Horse)
- 2003 In Berlin
- 2005 Live (met Crazy Horse)
- 2006 Under Review
- 2006 Greendale
- 2006 Heart Of Gold (incl. documentaires)
- 2006 Live at The Fillmore East (+ cd, met Crazy Horse)
[bewerk] Trivia
- Neil Young is getrouwd met Pegi. Samen hebben ze 2 kinderen, dochter (Amber) en een ernstig gehandicapte (grotendeels verlamde) zoon (Ben). Uit een vorige relatie begin jaren zeventig, met Carry Snodgrass, is een zoon (Zeke) geboren, die een vorm van autisme heeft.
- Young is sinds midden jaren '70 een enthousiast verzamelaar van modeltreinen van het merk Lionel. Sinds 1994 heeft hij een substantieel aandelenpakket opgebouwd in de producent van deze treinen. Hij houdt zich ook actief met het management van het bedrijf bezig.
- Youngs interesse in het bouwen van modelbanen is grotendeels te danken aan het feit dat hij zo samen met zijn zoon Ben bezig kan zijn. Achter zijn huis heeft Young een hal laten bouwen, waarin hij (samen met zijn familie) een zeer grote modelbaan heeft gebouwd.
- Kurt Cobain heeft in zijn afscheidsbrief verwezen naar een lied van Neil Young "Hey Hey, My My" met de tekst "It's better to burn out than to fade away". Dit is de reden dat Neil Young "Hey Hey, My My" niet meer wil spelen.
- Zijn album "Tonight's the night" gaat vergezeld van 2 lange Nederlandstalige artikelen, die eerder in Muziekkrant Oor zijn gepubliceerd. Ook internationaal werd deze bijlage (onvertaald) bij het album gevoegd.
