Nikko

Van Wikipedia

Nikkō
日光市; Nikkō-shi

{{{Vlag}}}

Situering van Nikkō in de prefectuur Tochigi .

Land	Japan
Regio	Kanto
Eiland	Honshu
Prefectuur	Tochigi
Oppervlakte	1449,87 km²
Bevolking	93.568 (1 mei 2006)
- Dichtheid	64,54/km²
Burgemeester	Fumio Saito
Postcode	〒 321-1272
Website	Nikkō

Yomeimon, het pronkstuk van Toshogu in Nikko

Homitsushaku Kongo, de Buddha die de Omotemon (Omote-poort) bewaakt

Detail van Yomeimon

Zuijin aan de poort van de binnenste schrijn van Toshogu

Nikko (日光市, Nikkō-shi) is een stad in de prefectuur Tochigi, Japan. Op 1 mei 2006 had de stad 93.568 inwoners en een bevolkingsdichtheid van 64,54 inw./km². De oppervlakte van de stad bedraagt 1449,87 km².
Het is een kleine stad, in de buurt van Utsunomiya, die, op een afstand van 2 uur met de trein, ten noordoosten van Tokio ligt. Midden in de bergen ligt daar het mausoleum van Tokugawa Ieyasu, dat één van de belangrijkste bezienswaardigheden van Japan is.

Het complex van Nikko is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Nikko is één van de meest populaire dagtrips vanuit Tokio.

[bewerk] Fusies

Op 20 maart 2006 werden de stad Imaichi en de gemeenten Ashio (van het District Kamitsuga), Fujihara en Kuriyama (beide van District Shioya) aangehecht bij de stad Nikkō.

[bewerk] Geschiedenis

De geschiedenis van Nikko gaat terug tot de 8ste eeuw toen een Boedistische monnik, Shodo Shonin, er een bedevaartsoord oprichtte. De Shihonryu tempel die toen werd opgericht als de hoofdtempel van de Tendai sekte, ontwikkelde zich in de loop der jaren tot wat vandaag het Rinnoji tempelcomplex wordt genoemd.

Na het overlijden in 1616 van Tokugawa Ieyasu, de stichter van het Tokugawa shogunaat, wordt besloten om in Nikko een schrijn te zijner nagedachtenis te bouwen. De kleinzoon van Tokugawa Ieyasu, Tokugawa Iemitsu voltooit de schrijn uiteindelijk na ongeveer 20 jaar. Duizenden kunstenaars en ambachtslui hebben het tot één van de spectaculairste bouwwerken in Azië gemaakt.

Waar elders in Japan de architectuur strak, rechtlijnig en weinig kleurrijk is, en waar gewoonlijk zwart en wit overheersen, werden in Nikko kosten noch moeite gespaard om het mausoleum uitbundig te versieren met kunstige details. Talloze afbeeldingen van dieren, planten en bloemen werden uitgesneden in de edelste houtsoorten die er overal in Azië te vinden waren. Nikko wekt daardoor de indruk eerder door Koreaanse of Chinese ambachtslui te zijn gemaakt, dan door Japanners. Soms doet het meer denken aan de Verboden Stad of aan het Gyeongbokgung Paleis in Seoul. Het heiligdom in Nikko is daarom een absoluut buitenbeentje in Japan.

[bewerk] Bezienswaardigheden in Nikko

Het complex van Nikko beslaat meerdere hectaren en bestaat uit diverse gebouwen.

Bij het verlaten van de moderne stad, is het eerste bouwwerk dat de wandelaar tegenkomt, de heilige Shin Kyo brug. De rood gelakte, éénbogige brug overspant hier sinds de vroege 17de eeuw de Dayagawa (rivier). De legende wil dat Shodo Shonin, de monnik die Nikko stichtte, hier op de rug van een slang de rivier overstak. Op de andere oever kom je op heilige grond en wandel je, door een bos van Japanse ceders, de immense tempelstad binnen.

Het eerste complex gebouwen is Rinnoji, de hoofdtempel van de Tendai-shu, deze bestaat uit één centrale tempelhal en 15 kleinere gebouwen.

Verderop is de centrale Toshogu schrijn, waarboven op een berghelling, ver boven de schrijn, de urn van de Shogun wordt bewaard. Dit bijzondere monument is gewijd aan Tokugawa Ieyasu en aan twee van Japan's belangrijkste historische figuren: Toyotomi Hideyoshi and Minamoto Yoritomo. In dit heiligdom bevinden zich twee van de meest tot de verbeelding sprekende Japanse houtsculpturen: de Nemuri Neko, de slapende kat, en de sculptuur met de drie apen, horen, zien en zwijgen.

Ook de Taiyuinbyo schrijn en de Futarasan schrijn zijn belangrijke bezienswaardigheden in Nikko.