Orde van de Eikenkroon
Van Wikipedia
The Orde van de Eikenkroon (Ordre de la couronne de Chêne) is een Orde van het Groothertogdom Luxemburg.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
De Orde van de Eikenkroon is in 1841 ingesteld door Groothertog Willem II die, in een personele unie, ook Koning Willem II der Nederlanden was. Hoewel de Orde formeel gezien een zuiver Luxemburgse aangelegenheid was gebruikten de Koningen Willem II en Willem III de onderscheiding zo vaak binnen Nederland dat men de orde hier ook als een Nederlandse huisorde, buiten de controle van de ministerraad, ging zien.
Willem II verleende de orde niet vaker dan 30 maal. Zijn opvolger Willem III was erg tevreden met een onderscheiding die hij geheel naar eigen inzicht kon uitdelen en verleende al op dag van zijn inhuldiging 300 kruizen in de Orde van de Eikenkroon.
In de daaropvolgende jaren verleende de Koning vele honderden onderscheidingen in deze orde. De orde werd in ieders ogen een deel van het Nederlandse systeem van decoraties. Wanneer een benoeming in de Orde van de Nederlandse Leeuw niet haalbaar leek vroegen ook de Nederlandse ministers geregeld om toekenning van de minder prestigieuze Orde van de Eikenkroon.
Koningin Wilhelmina volgde haar vader op in Nederland. De Luxemburgse grondwet stond dit, vanwege de Salische wet van erfopvolging, niet toe. De Hertog van Nassau, uit het verwante huis Nassau-Weilburg werd als Adolf, Groothertog van Luxemburg grootmeester van de Orde.
Na het overlijden van Willem III in 1890 werd de Orde dus een puur Luxemburgse onderscheiding.In Nederland werd , door de Koningin Regentes Emma, in naam van haar minderjarige dochter, bij Wet van 4 april 1892,de Orde van Oranje-Nassau ingesteld. Deze nam, in Nederland en in het internationale verkeer, de plaats van de Orde van de Eikenkroon in.
Sindsdien wordt de Orde van de Eikenkroon vooral aan onderdanen van Luxemburg verleend. Daarnaast zijn ook een aantal leden van Europese Koninklijke families, waaronder Prins Claus, in de Orde opgenomen.
De Groothertog van Luxemburg is de Grootmeester van de Orde.
[bewerk] Graden en versierselen
[bewerk] Oorsprong
Toen de Orde in 1841 werd ingesteld gebeurde dat nogal gehaast. De Groothertog wilde de vaststelling van een Luxemburgse grondwet voor zijn. Het lint, de toenmalige verdeling in vier klassen en de vorm van het kruis van de Orde zijn geïnspireerd door de Russische Orde van Sint George. Koning Willem II was gehuwd met een Tsarendochter en was zelf, vanwege zijn dappere rol in de slag bij Waterloo, met deze Orde onderscheiden.
[bewerk] Graden
Tegenwoordig heeft de Orde vijf graden:
- Grootkruis; draagt een lint over de rechterschouder en een ster op de linkerborst;
- Grootofficier; draagt een kruis aan een lint om de hals en een kruis op de linkerborst;
- Commandeur; draagt een kruis aan een lint om de hals;
- Officier; draagt een kruis aan een lint met een rozet;
- Ridder; draagt een kruis aan een lint.
Daarnaast zijn er gouden, zilveren en bronzen medailles aan de orde verbonden.
[bewerk] De versierselen van de Orde
- Het juweel van de Orde gouden, wit geëmailleerd kruis pattée, het officierskruis draagt ook een eikenkrans tussen de armen van het kruis. Het centrale medaillon draagt een gekroonde gotische "W" als monogram op een groene achtergrond.
- De “ster” van de grootkruizen is een achtpuntige zilveren ster, grootofficieren dragen een zilveren maltezer kruis, in beide gevallen in het zilver van briljantachtige facetten voorzien. Het centrale medaillon draagt in beide gevallen een gekroonde gotische "W" als monogram op een groene achtergrond met daaromheen een rode geëmailleerde band met het motto Je Maintiendrai ( Ik zal handhaven) dit alles omringd door een groen geëmailleerde krans van eikenbladeren..in
- De medaille is achthoekig en toont het kruis van de Orde.
- Het lint van de Orde is geel met drie donkergroene strepen.
Zie ook:Lijst van ridderorden in Luxemburg
| Bronnen en referenties: |
