Osmolaliteit

Van Wikipedia

Osmolaliteit is de concentratie van een stof in een oplossing uitgedrukt in het aantal osmols (of milliosmols) per kilogram, waarbij het aantal osmols het aantal mol stof(fen) is/zijn die in een stof zijn opgelost.

De osmolaliteit hangt samen met de osmolariteit. De osmol is de eenheid van osmotische activiteit: wanneer twee oplossingen dezelfde effectieve osmotische druk hebben, dan worden deze oplossingen isotoon genoemd. Wanneer twee oplossingen een verschillende osmolariteit hebben heet degene met de hoogste osmotische druk hypertoon, de oplossing met de laagste osmotische druk wordt hypotoon genoemd.

Osmolaliteit is tevens een belangrijk element in de waterhuishouding van het lichaam. Cellen hebben een wand die semi-permeabel is (sommige stoffen kunnen niet passeren, andere wel, water altijd). Hierdoor krijg je concentratieverschillen van deze osmotisch actieve stoffen. Door dit concentratieverschil krijg je een vochtshift van laag geconcentreerd naar hoog geconcentreerd. Men drukt dit proces uit als effectieve osmolaliteit. (het aantal actieve deeltjes opgelost in 1 lichaamsvloeistof). Men berekent de effectieve osmolaliteit met de formule: 2x Na+ + glucose. K+ wordt niet in de waarde verrekend omdat dit een zeer kleine fractie is ten opzichte van de andere twee.

Dit artikel is een beginnetje over scheikunde. U wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.