Osmolariteit

Van Wikipedia

Naast de osmolaliteit, bestaat er ook osmolariteit. De osmolariteit heeft directe samenhang met het begrip molariteit (aantal mol per liter). De definitie van osmolaliteit: de concentratie van een stof in een oplossing uitgedrukt in het aantal osmols (of milliosmols) per liter, waarbij het aantal osmols het aantal mol stof(fen) is/zijn die in een stof opgelost zijn. De osmol is de eenheid van osmotische activiteit: wanneer twee oplossingen dezelfde effectieve osmotische druk hebben, dan worden deze oplossingen isotoon genoemd. Wanneer twee oplossingen een verschillende osmolariteit hebben heet degene met de hoogste osmotische druk hypertoon en die met de laagste hypotoon.

Osmolariteit kan gemeten worden in een laboratorium met behulp van een methode die "freezing point depression" oftewel vriespuntverlaging heet, maar het kan ook met kookpuntverhoging. Meer deeltjes "in de oplossing" leiden tot een langere tijd die nodig is om het vriespunt of kookpunt te bereiken en dus een hogere osmotische waarde.

Een goed voorbeeld om een voorstelling te krijgen is water met (keuken)zout. Door zout te strooien over sneeuw of ijs, krijgt het water een lager vriespunt waardoor het smelt. En als je zout in water gooit tijdens het koken, gaat het kookpunt van het water hoger liggen, waardoor het een hogere temperatuur kan aannemen en groenten sneller gaar zijn.