Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen

Van Wikipedia

Het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen of OVV is een Vlaamsgezinde pluralistische vereniging, die een koepel wil zijn van Vlaamse verenigingen. Het Overlegcentrum wil beschouwd worden als het hart van de pluralistische zijde van de Vlaamse Beweging. De voorzitter is oud-professor Renaat Roels.

[bewerk] Doelstellingen

Het OVV wil de samenwerking binnen de Vlaamse beweging en de doelstellingen daarvan bevorderen. Het beoogt onder meer:

bijdragen tot het uitbouwen van een Vlaamse identiteit op sociaal, cultureel, economisch, ecologisch, maatschappelijk en politiek vlak;
openheid en samenwerking met andere Europese volkeren, in de eerste plaats met het Nederlandse;
openheid en samenwerking met de rest van de wereld.

[bewerk] Historiek

Het OVV werd gesticht op initiatief in 1964 van Clem de Ridder van het Davidsfonds. Hij verenigde Davidsfonds, het Vermeylenfonds en Willemsfonds in een koepel. Later kwamen hier het Verbond der Vlaamse Academici, de Vlaamse Volksbeweging en het Verbond van Vlaams Overheidspersoneel bij. Het OVV startte definitief op 13 mei 1966 met 30 ledenverenigingen. Dat werden er in 1968 49. In 2006 waren het er nog steeds evenveel.

In 1967 werd het Nationaal Komitee 5 november opgericht in de schoot van het OVV. Het organiseerde een betoging rond de eisen Leuven Vlaams, de splitsing van de VUB, het toepassen van de taalwetten, de afbakening van en een nationaal statuut voor Brussel. De splitsing van de K.U.Leuven was een feit op 4 oktober 1968. Een paar maanden later, op 24 januari 1969 werd de VUB ook gesplitst.

Ook in de jaren '90 bleef het OVV de politieke agenda beïnvloeden. Er werd in 1990 echt zelfbestuur geëist. Drie jaar later was België een federatie. In 1991 legde men de nadruk op het feit dat de taalgrens een staatsgrens was, ook in Brabant. Vier jaar later werd de provincie Brabant gesplitst in Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Nadat België een federale staat werd, haakten het Vermeylenfonds en het Willemsfonds af. Het OVV paste zijn doelen aan, en pleitte nu voor zoveel mogelijk Vlaams zelfbestuur met inspraak in de Europese Unie. Hierbij nam het OVV echter geen standpunt in over separatisme of confederalisme.

Rond 1994 radicaliseerde het OVV met het manifest "Vlaanderen Staat in Europa". Dat vraagt een verregaande autonomie voor Vlaanderen. Of die autonomie in een confederale staatsstructuur, via onafhankelijkheid of via een verregaande federalisering gebeurt, daarover spreekt het OVV zich niet uit. Alle OVV-leden lijken het er over eens dat Vlaanderen de volledige bevoegdheid moet krijgen (regelgevend, organisatorisch, én de bijhorende fiscale bevoegdheid) voor volksgezondheid, grote delen van de sociale zekerheid, onderwijs (incl. de laatste resterende Belgische bevoegheden), wetenschapsbeleid en arbeidsmarkt.

In 1996 werd professor Matthias Storme voorzitter. Het OVV hield twee grote meetings onder de noemer "Vlaanderen Staat in Europa", in 1998 (Elisabethzaal Antwerpen) en in 1999 (Heizel Brussel). In 2003 werd prof. Boudewijn Bouckaert (de voormalige decaan van de faculteit Rechten van de UGent) verkozen als nieuwe voorzitter.

Het OVV heeft meerdere actieve werkgroepen die zich bezighouden met taal, Vlaamse sociale zekerheid, de plaats van Vlaanderen in Europa en Nieuwe Vlamingen. Deze laatste twee waren ook de thema's van het tweejaarlijkse OVV-congres in december 2005.