Peñón de Vélez de la Gomera
Van Wikipedia
| Peñón de Vélez de la Gomera | |
 |
|
| Basisgegevens | |
| Locatie | Middellandse Zee |
| Eilandengroep | |
| Coördinaten | |
| Land | Spanje |
| Hoofdplaats | |
| Oppervlakte | 1,9 hectare |
| Omtrek | |
| Inwonertal | |
| Landgebruik | |
| Overig | |
Peñón de Vélez de la Gomera is één van de Spaanse exclaves in Noord-Afrika, voor de kust van Marokko, die worden aangeduid met de term plazas de soberanía, samen met de kustenclaves Ceuta en Melilla, het eiland Peñón de Alhucemas, de Islas Chafarinas en het rotseiland Isla Perejil.
Peñón de Vélez de la Gomera is 117 km ten zuiden van Ceuta gelegen. Het was ooit een eiland, maar het is nu door een zandstrook van 85 meter met Marokko verbonden (een van de kortste landgrenzen ter wereld. Het heeft een oppervlakte van 1,9 hectare en een maximale hoogte van 87 meter boven zeeniveau.
Het werd op 23 juli 1508 door de Spanjaarden op een groep piraten veroverd, en is sinds 1564 onder permanente Spaanse controle. Het werd, net zoals Ceuta en Melilla, niet aan Marokko overgedragen bij de beëindiging van het Spaanse protectoraat over het noorden van dat land, aangezien Spanje er reeds voor de aanvang van dat protectoraat de soevereiniteit over uitoefende. Toch wordt het, net als de andere plazas de soberanía, door Marokko geclaimd.
