Rattenkruit
Van Wikipedia
Arseentrioxide | |||
---|---|---|---|
|
|||
|
|||
Molecuulformule | As2O3 | ||
Smiles | |||
IUPAC | |||
Andere namen | rattenkruid, arseensesquioxide, RCRA P012 | ||
CAS-nummer | 1327-53-3 | ||
EINECS-nummer | 215-481-4 | ||
EG-nummer | |||
VN-nummer | 1561 | ||
Beschrijving | wit poeder | ||
Vergelijkbaar met | |||
|
|||
T+, zeer giftig; N, milieugevaarlijk |
|||
Carcinogeen | ja | ||
Hygroscopisch | nee | ||
Risico (R) en veiligheid (S) |
R-zinnen: R45, R28, R34, R50/53 |
||
Omgang | |||
Opslag | |||
ADR-klasse | klasse 6.1 PG 2 | ||
MAC-waarde | 0,1 mg/m³ | ||
LD50 (ratten) | (oraal) 14,6 mg/kg (intraperitoneaal) 871 mg/kg |
||
LD50 (konijnen) | mg/kg | ||
MSDS-fiches | |||
|
|||
Aggregatietoestand | vast | ||
Kleur | wit | ||
Dichtheid | (kubisch) 3,89 g/cm³ (monoklien) 4,230 g/cm³ |
||
Molmassa | 197,84 g/mol | ||
Smeltpunt | 312 °C | ||
Kookpunt | 457 °C | ||
Vlampunt | °C | ||
Zelfontbrandingstemperatuur | °C | ||
Dampdruk | Pa | ||
|
|||
Oplosbaarheid in water | 20 g/L | ||
Goed oplosbaar in | |||
Slecht oplosbaar in | |||
Onoplosbaar in | |||
Dipoolmoment | D | ||
Viscositeit | Pa·S |
|
|
Kristalstructuur | kubisch (α) <180°C monoklien (β) >180°C |
||
|
|||
ΔfG |
kJ/mol | ||
ΔfG |
kJ/mol | ||
ΔfG |
kJ/mol | ||
ΔfH |
kJ/mol | ||
ΔfH |
kJ/mol | ||
ΔfH |
657,4 kJ/mol | ||
S |
J/mol·K | ||
S |
J/mol·K | ||
S |
J/mol·K | ||
C |
J/mol·K | ||
Evenwichtsconstanten | pKa = 9,2 | ||
Klassieke analyse | |||
Spectra | |||
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaard omstandigheden gebruikt (298,15K of 25°C, 1 bar) |
Rattenkruit is de triviale naam voor di-arseentrioxide As2O3, een zwaar giftige arsenicumverbinding.
Rattenkruit gold lang als een ideaal vergif omdat het vrijwel niet aan te tonen was, niet vies smaakte en de verschijnselen niet meteen aan vergiftiging deden denken. Men zegt dat ook Napoleon hiermee vergiftigd is. Sinds de ontdekking van de Marsh test is een vergiftiging met rattenkruit eenvoudig op te sporen; zelfs na lange tijd blijft het arseen nog aantoonbaar.
Tegenwoordig is het door middel van massaspectrometrie een van de eenvoudigst op te sporen vergiften, als men maar aan de mogelijkheid van vergiftiging denkt; arsenicum is immers een chemisch element en kan niet vergaan of verdwijnen.
Bronnen en referenties: |
|