Reddingsbrigade

Van Wikipedia

Reddingsbrigades zijn non-profit organisaties die zich bezig houden met de veiligheid in en om het water.

De in Nederland gestationeerde reddingsbrigades zijn niet alleen actief in het bewaken van hun bewakingsgebieden en evenementen maar ook in het opleiden van nieuwe redders. Tijdens de opleiding ontvangen de nieuwe redders uitgebreide instructie over praktische handelingen zoals zwemmend redden, varend redden en EHBO / EHaD (Eerste Hulp aan Drenkelingen). Bij de hogere bondsdiploma's worden de redders ook theoretisch op het reddingswerk voorbereid en worden de leidinggevende capaciteiten van de redders ontwikkeld.

[bewerk] Reddingsbrigades Nederland

De overkoepelende bond van alle Nederlandse Reddingsbrigades is Reddingsbrigades Nederland. Tot voor kort werd de naam "Koninklijke Nederlandse Bond tot het Redden van Drenkelingen" (KNBRD) gebruikt en deze is nog steeds in gebruik als ondertitel (zie bij Historie).

Bij Reddingsbrigades Nederland zijn 182 reddingsbrigades aangesloten, met in totaal ongeveer 30.000 leden. Deze zijn onder meer actief aan de Noordzeekust, op de Zeeuwse wateren, het IJsselmeer, binnenmeren en rivieren.

De bond geeft hun doelstelling aan als: "Het voorkomen en bestrijden van de verdrinkingsdood in de ruimste zin van het woord."

[bewerk] Rampenbestrijding

Ongeveer de helft van de reddingsbrigades in Nederland kan worden ingeschakeld voor hulpverlening bij wateroverlast, overstromingen en dijkdoorbraak. Hiervoor is een vloot van 90 compleet uitgeruste reddingsvletten beschikbaar die speciaal ontworpen zijn voor evacuatie doeleinden en het varen in ondergelopen gebieden. Zo zijn onder andere bij de wateroverlast van 1993 en 1995 bemanningen van de Nederlandse reddingsbrigades actief geweest bij evacuatie van bewoners (toen nog met de oude vletten uit de vijftiger jaren).

De regie ligt ten tijde van rampen bij de brandweer en er wordt samengewerkt met onder andere het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD), de Koninklijke Landmacht, het Rode Kruis en de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM).

[bewerk] Historie

medaille KNBRD

Nederland is altijd een waterrijk land geweest en de bewoners hebben door de eeuwen heen met het water moeten leven, veelal ging men gewoon uit praktische overwegingen het water op (vervoer van goederen, oversteken van rivieren), maar ook meer 'recreatief' watergebruik is al uit de oudheid bekend. En altijd zijn er daarbij ook ongelukken gebeurd en mensen verdronken. Omstanders wisten bovendien maar zelden wat ze moesten doen met uit het water geviste drenkelingen en we mogen aannemen dat velen uiteindelijk op de kant toch nog het leven lieten.

Om hier wat aan te veranderen werd al in 1767 werd de Maatschappij tot Redding van Drenkelingen opgericht die zich tot doel stelde mensen te leren hoe ze (schijndode) drenkelingen moesten behandelen om hun overlevingskansen te vergroten.

In het begin van de twintigste eeuw begon men zich te realiseren dat er nog steeds veel mensen nodeloos verdronken en werden een aantal belangrijke ontwikkelingen in gang gezet. In 1908 werd de 's-Hertogenbossche Reddingsbrigade opgericht met het doel reddingsmaterialen te verbeteren en drenkelingen te redden. Het voorbeeld van 's-Hertogenbosch werd als snel gevolgd door de Amsterdamse Reddings Brigade (10 april 1913), de Haarlemse Brigade tot Redding van Drenkelingen (26 juni 1913), de Haagse Vrijwillige Brigade tot Redding van Drenkelingen (28 oktober 1915) en een brigade in Breda. Vanaf 1913 begon men in samenwerking met de 'Nederlandsche Zwembond' en de 'Amsterdamsche Zwemclub' mensen op te leiden voor een diploma zwemmend redden.

Alle reddingsbrigades leidden mensen op in het behandelen van drenkelingen en zwemmend redden, waarbij al snel wedstrijden gehouden werden om mensen aan te sporen zichzelf te bekwamen. Wel hadden alle brigades elk hun eigen manier van lesgeven. Met het doel daar wat univormiteit in te brengen en om elkaar bij te staan en van elkaar te leren werd door de vijf brigades op 16 september 1917 een landelijke bond opgericht; De Nederlandsche Bond tot het Redden van Drenkelingen (NBRD).

In 1923 werden de eerste landelijke exameneisen gepubliceerd zodat er een kwaliteitsstandaard was voor de opleidingen waar de brigades zich op konden richten. Het eerste leerboek van de bond verscheen in 1931 en beschreef hoe je een drenkeling kon redden. Het kan gezien worden als de eerste druk van de moderne 'Handleiding Zwemmend Redden'.

In 1950 werd Z.K.H. Prins Bernhard beschermheer van de bond en op de ledenvergadering van 4 oktober 1952 kreeg de bond het bericht dat zij voortaan het predicaat Koninklijke mochten gaan voeren (KNBRD).

Het aantal reddingsbrigades groeide ondertussen gestaag en steeds meer werden ook lid van de bond. De opleidingen werden zeer gewaardeerd en uitspraken als "Zolang niet iedereen kan zwemmen, moet iedere zwemmer kunnen redden" raakten in zwang. Wel was het vele en belastende bondswerk nog steeds vrijwilligerswerk.

Bij de watersnood van 1953 deden de reddingsbrigades goed werk en werd eens temeer het belang duidelijk van een sterke organistatie en goede voorzieningen. Het Nationaal Rampenfonds maakte geld vrij voor materieel en er werd begonnen aan het ontwerp en de bouw van een zestigtal reddingsboten. Ook kreeg de bond vanaf 1955 geld voor een 'secretariaat'. Aanvankelijk betekende dat alleen loonkosten voor één secretaresse, maar het werd meer naarmate de bond groeide. In 1976 kon uiteindelijk een eigen pand in Haarlem worden betrokken.

[bewerk] Nationaal Trainings Centrum

Tegenwoordig is de bond gevestigd in het Nationaal Trainings Centrum (NTC) in IJmuiden, dat in 1996 in gebruik is genomen en behalve het bondsbureau ruimte biedt aan opslag en reparatiefacileiten voor de boten en ruimtes heeft voor vergaderingen, theorie- en praktijklessen en de bijbehorende examens. Bij de ingebruikname is ook de naam gewijzigd in het kortere en duidelijkere Redingsbrigades Nederland.

De bond heeft door de jaren heen veel boekjes en foldermateriaal uitgegeven met informatie over zwemmend- en varend redden en over gevaren van de zee. Verder zijn er normen voor diverse zwembrevetten, certificaten en diploma's opgesteld en kunnen allerlei materialen zoals reddingsklossen en autogordelsnijders bij de bond worden aangeschaft.

[bewerk] Reddingsvletten

Bij het besteden van het geld (fl 300.000) uit het Rampenfonds dat de bond na 1953 kreeg toegewezen werd niet over één nacht ijs gegaan en zorgvuldig aandacht besteed aan het ontwerp van boten die weinig diepgang hadden, niet snel lek raakten en stabiel genoeg waren om zeker in, uit en over te kunnen stappen. Eind jaren vijftig waren de 65 reddingsvletten eindelijk gereed en werden ze bij de reddingsbrigades gestationeerd. In 1962 kwam er in IJmuiden een speciale loods met stallingsmogelijkheden en een goed uitgeruste onderhouds- en reparatiewerkplaats voor de reddingsvletten.

Ondanks jarenlang aandringen van de bond kwam er pas weer geld beschikbaar van de overheid voor nieuw materieel toen bij de overstromingen van 1993 en 1995 in Limburg en Gelderland de inmiddels hoogbejaarde en verouderde vletten grootschalig moesten worden ingezet. Dit keer bekostigden het Nationaal Rampenfonds en BiZa samen negentig redingseenheden bestaande uit een boot met trailer, buitenboordmotor, mobilofoon, waterdichte werkpakken, reddingsvesten, EHBO-koffer en brancard erbij. De leden van reddingsbrigades waar zulke reddingseenheden gestationeerd zijn konden bovendien een extra opleiding volgen voor omgang met het materieel.

[bewerk] Brandingsboot

De reddingsbrigades die bij zee gestationeerd zijn kunnen met de relatief trage en kleine reddingsvletten weinig beginnen in de branding. Daarom werd voor hen samen met scheepsbouwer Mulder & Rijke uit IJmuiden een stevige en snelle bondsreddingsboot of brandingsboot van polyester ontwikkeld, waarvan de eerste in 1972 in dienst werd genomen.

In 1992 kwam er een opvolger, de Rescue II die wat groter is en over een sterkere buitenboordmotor beschikt. Van deze boot werd later ook een (kleinere) versie gemaakt die bedoeld was voor gebruik op binnenwater, de Rescue 2000 geheten.

Sinds 2005 is de Rescue III in productie. Met deze boot zijn wat minpunten, zoals het hoge gewicht waardoor lancering vanaf het strand moeilijk was, van de Rescue II verbeterd.

[bewerk] Zie ook

Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij, die meer toegespitst is op het redden van schipbreukelingen.
Reddingsboot

[bewerk] Externe links

[bewerk] Bronnen en referenties

Bronnen en referenties:

Een groot deel van de inhoud van deze pagina (of een oudere versie) is rechtstreeks afgeleid uit het bestand SPREEKBEURTINFORMATIE.doc dat beschikbaar wordt gesteld door de afdeling PR van Reddingsbrigades Nederland, aangevuld met feitjes uit diverse gerelateerde internetbronnen.

Categorieën: Vereniging in Nederland | Scheepvaart | Recreatie