Ron Wood
Van Wikipedia
Ron Wood (Hillingdon, Londen, 1 juni 1947) is een Brits gitarist, vooral bekend van The Small Faces en de Rolling Stones.
Ron Wood gaat naar de Ealing School of Art, maar in de muziek gebeurt op dat moment meer. Ron richt zich op de muziek, zijn eerste optredens waren eind zestiger jaren met de band "The Creation". Nadat hij daaruit vertrok werd hij gevraagd voor de "Jeff Beck Group", met daarin op dat moment onder meer de nog onbekende Rod Stewart. De Jeff Beck Group is eigenlijk altijd een belofte gebleven, na twee platen ("Truth", 1968 en "Beck-Ola", 1969) valt de band uiteen. Stewart en Wood blijven bij elkaar en treden toe tot The Small Faces, later The Faces. De Faces vallen in 1975 uit elkaar. In de zeventiger jaren doet Wood ook nog wat solo-werk: "I've Got My Own Album to Do" (1974), "Now Look" (1975) en met mede ex-Faces Ronnie Lane, Mahoney's Last Stand (1976).
Maar het bekendste van Wood is zijn tijd die nu start bij de Rolling Stones. Ron Wood was al veel langer bevriend met Keith Richards, en na het vertrek van Mick Taylor in '74 zijn ze nog op zoek naar een gitarist. Zijn eerste bijdragen zijn te horen op het album "Black and Blue" in 1976, daarna wordt Wood volledig lid van de band.
In 1979 komt Woods vierde soloalbum uit: "Gimme Some Neck". Daarnaast gaat hij op tournee samen met Richards met een eenmalige band "New Barbarians". Bij de Stones liep het minder van '82 - '88 (Jagger en Richards maakten ruzie). In die tijd komen nog een aantal soloalbums uit (1234 in 1981 en Live at the Ritz met Bo Diddley in 1988). Daarnaast stort Wood zich op het schilderen. Tijdens de Steel Wheels tour start hij met exposeren. Zijn werk is vooral gebaseerd op foto's van de musici die hij bewondert. De omslag van het album "Crossroads" van Eric Clapton (1988) is van de hand van Wood.
Nadat de ruzie tussen Richards en Jagger bijgelegd is (eind tachtiger jaren) blijven de Rolling Stones en Wood optreden en muziek opnemen.
Wood blijft ook zijn soloalbums maken ("Slide on This", 1992, "Slide on Live: Plugged in and Standing", 1994, "Not for Beginners", 2002 en "Live at Electric Ladyland", 2002).
Daarnaast treedt Wood op op de opnames van talloze andere musici, zoals the Band, David Bowie, Eric Clapton, Donovan, Marianne Faithfull, the Corrs, Slash, Ian Mc Lagan, Bo Diddley, Jamiroquai, Bob Dylan, Aretha Franklin, B.B. King, en Rod Stewart.
[bewerk] Discografie
In het lijstje alleen Woods soloalbums, zijn bijdragen aan The Faces en de Rolling Stones zijn bij de betreffende groepen te vinden, zijn bijdragen aan het werk van anderen zijn te talrijk om na te kunnen gaan.
- I've Got My Own Album To Do (Wood: 1974)
- Now Look (Wood: 1975)
- Mahoney's Last Stand (Lane & Wood: 1976)
- Gimme Some Neck (Wood: 1979)
- 1234 (Wood: 1981)
- Live At The Ritz (Wood: 1993)
- Slide On This (Wood: 1992)
- Slide On Live: Plugged In And Standing (Wood: 1993)
- Live and Eclectic (2000)
- Not for Beginners (2002)
- Always wanted more (2003)
