Saladin
Van Wikipedia
Ṣalāḥ ad-Dīn Yūsuf bin Ayyūb (Arabisch: صلاح الدين يوسف بن أيّوب), beter bekend als Saladin (Tikrit, 1138 -- Damascus, 3 of 4 maart 1193) was een generaal die de Ajjoebidische dynastie van Egypte en Syrië stichtte. Saladin was van Koerdische afkomst. Zijn naam wordt soms voorafgegaan door de titel الملك الناصر, al-Malik an-Nāṣir, wat "de Zegevierende Heerser" betekent.
Saladin was in de ogen van vele mensen, met name moslims maar ook van westerse geschiedschrijvers, een groot leider. Ook stond hij bekend als leergierig, open en vergevingsgezind. Zijn bekendste daad is het veroveren van Jeruzalem op de kruisvaarders.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Saladin werd geboren in Tikrit in 1137 als zoon van Najm ad-Din Ayyub (gouverneur van Baalbek). Hij werd op latere leeftijd naar Damascus gestuurd om te leren. Hij bleef tien jaar in Damascus om voor Nureddin (heerser van Syrië) te werken. In 1169 volgde hij zijn oom Shirkuh als vizier van Egypte op. Hij krijg nu een zware last op zijn schouders, namelijk het verdedigen van Egypte tegen het Koninkrijk Jeruzalem. Iedereen dacht dat Saladin's verblijf in Egypte van korte duur zou zijn, hij had geen controle over het Shi'itische leger van Egypte, maar door de dood van kalief Al-Adid in 1171 wist Saladin de macht naar zich toe te spelen. Saladin wist de economie van Egypte te verbeteren en herorganiseerde het Egyptische leger, Hij deed zijn best de conflicten waar Nureddin bij betrokken was uit de weg te gaan. Hij wachtte tot Nureddin dood was voor hij begon met zijn militaire campagne. In 1174 stierf Nureddin en werd Saladin sultan van Egypte. Na de dood van de opvolger van Nureddin in Syrië as-Salih Ismail al-Malik, in 1181, trok Saladin met zijn leger naar Damascus en verkreeg zo ook Syrië. Om het legitiem te maken trouwde hij de weduwe van Nureddin. Hij begon daarna met het inlijven van kleine moslimstaatjes. Hij verklaarde zich onafhankelijk van de Seljuks en bracht het Soennisme terug naar Egypte. Saladin begon Egypte westwaarts uit te breidden tot de Maghreb en veroverde Jemen.
[bewerk] In gevecht tegen de kruisvaarders
Saladin had twee keer terug moeten trekken tijdens gevechten tegen het Koninkrijk Jeruzalem (in 1171 en 1173), Saladin won ook enkele gevechten maar werd bij de slag van Montgisard zwaar verslagen (slechts ééntiende van zijn leger overleefde de slag). In 1178 was er vrede tussen de kruisvaarderstaten en Saladin. Saladin gebruikte deze vrede om zijn leger opnieuw op te bouwen en begon in 1179 weer met aanvallen. Saladin krijgt echter te maken met een ander soort probleem, genaamd Reynauld van Chatillon. Reynauld probeerde Saladin uit de tent de lokken door onschuldige burgers en karavanen aan te vallen. Reynauld voer met schepen op de Rode Zee en viel Saladin aan. Toen Reynauld de heilige steden Mekka en Medina dreigde aan te vallen, deed Saladin een tegenaanval door Kerak (Reynauld's hoofdkwartier) aan te vallen in 1183 en in 1184. Uit wraak viel Reynauld een karavaan pelgrims aan in 1185. Saladin deed in 1187 een grote aanval op het koninkrijk Jeruzalem. Op 4 juli 1187 vond de Slag bij Hittin plaats. Een groot leger van Christenen (meer dan 20,000 soldaten) aangevoerd door Reynauld van Chatillon en Guy de Lusignan werd vernietigend verslagen door Saladin. Saladin liet de Christenen uitdrogen door alle waterbronnen te vernietigen of te bezetten. Tijdens de slag werden Reynauld en Guy de Lusignan gevangen genomen samen met vele Tempeliers en Hospitaalridders. De Tempeliers en Hospitaalridders werden na gevangname onthoofd. Ook Reynauld ontsnapte niet aan dit lot en werd door Saladin persoonlijk onthoofd. Guy de Lusignan werd gespaard. Dankzij deze overwinning had Saladin weinig moeite Jeruzalem in te nemen. Dus op 2 oktober 1187 werd na 88 jaar te zijn bezet door de kruisvaarders Jeruzalem ingenomen door Saladin. Enkel Tyrus bleef als kruisvaarderstad bestaan. In 1188 liet hij Guy de Lusignan vrij, die naar zijn vrouw Sibylla van Jeruzalem ging. Door de val van Jeruzalem werd door Paus Clemens III besloten de Derde kruistocht te lanceren. Paus Clemens III riep het christendom op tot de kruisvaart. Als de voornaamste drie leiders traden op: keizer Frederik Barbarossa, en de koningen Filips II van Frankrijk en Richard Leeuwenhart. Het Duitse leger kwam het eerst aan in Klein-Azië, maar Frederik Barbarossa verdronk in de rivier Selef op 10 juni 1190, en het Duitse leger viel daarna uiteen. De Franse en Engelse koningen kwamen over zee en veroverden Akko in 1191. Tijdens het beleg stierf de Vlaamse graaf Filips I van de Elzas op 1 juni 1191. Wegens aanhoudende wrijvingen met Richard Leeuwenhart trok Filips August zich terug. Richard veroverde een deel van de kuststreek dat het Koninkrijk Akko zou vormen, maar kon Jeruzalem niet op Saladin veroveren. Hij verkreeg van deze laatste slechts vrije toegang voor de christenen tot de heilige plaatsen. Opmerkelijk was de goede relatie tussen Richard Leeuwenhart en Saladin, voorbeelden hiervan zijn dat toen Richard gewond raakte hij hulp kreeg aangeboden van Saladin doordat hij hem zijn arts stuurde (in die tijd waren de moslims ver vooruit op de westerse geneeskunde). En toen Richard zijn paard verloor tijdens een gevecht stuurde Saladin er 2 voor terug. Er waren zelfs vredesonderhandelingen, waarbij een huwelijk tussen Saladin's broer Al-Adil en Richard's zuster Joan van Engeland, dit liep echter stuk door religieuze verschillen. Uiteindelijk kwamen Richard en Saladin in 1192 tot een overeenkomst, Jeruzalem zou in handen blijven van de moslims maar er zou vrij toegang worden verleend voor christelijke pelgrims.
[bewerk] Saladin's dood
Saladin stierf op 4 maart, 1193 te Damascus kort na het vertrek van Richard Leeuwenhart. Toen Saladin's schatkist geopend werd om geld voor zijn begrafenis te zoeken vonden ze lang niet genoeg, omdat hij al zijn geld had weggegeven aan hen die het beter konden gebruiken. Hij ligt begraven in een mausoleum aan de noordzijde van de Grote moskee van Damascus. Zijn tombe is één van de meest bezochte ter wereld.
[bewerk] Chronologie
- Als kind bestudeerde hij de Koran en de dichtkunst.
- In het jaar 1152 begon Saladin te werken voor zijn oom Nureddin, een Syrische heerser.
- In 1164 lanceerde hij drie succesvolle campagnes tegen de kruisvaarders in Palestina.
- In 1169 stierf zijn oom Shirkuh die twee maanden vizier van Egypte is geweest en Saladin nam zijn plaats in.
- In 1171 verenigde hij Egypte nadat hij de Fatimiden had verslagen. In datzelfde jaar weigerde hij in oorlog met de kruisvaarders te gaan, dit tot groot ongenoegen van Nureddin. Saladin stichtte het rijk van de Ajjoebiden.
- In 1174 stierf Nureddin en Saladin nam zijn rijk over.
- In 1175 probeerde de Syrische leider Rashideddin tot twee keer toe het leven van Saladin te nemen door moordenaars op hem af te sturen.
- In 1176 belegerde Saladin het fort van Rashideddin, maar na enkele weken trok hij zich plotseling terug. Waarschijnlijk heeft hij dit gedaan omdat zijn hele familie met de dood werd bedreigd.
- In 1177 verslaat Boudewijn IV van Jeruzalem "de lepraleider" Saladin bij Tell al-Safija.
- In 1183 veroverde hij de Syrische provincie Aleppo.
- In 1186 veroverde hij Mosul.
- In 1187 viel hij het Koninkrijk Jeruzalem aan. Na drie maanden veroverde hij de stad Jeruzalem en versloeg daarmee de kruisvaarders. In tegenstelling tot de christenen bijna een eeuw eerder richtte hij geen bloedbad aan.(Slag van Hittin)
- In 1189 begon de Derde kruistocht. Alhoewel grote stukken van de Palestijnse kust werden veroverd door de kruisvaarders blijft Jeruzalem in handen van Saladin.
- In 1192 tekenden Saladin en Richard I van Engeland het Ramla-vredesverdrag, waarin stond dat de Palestijnse kust onder christelijk bestuur blijft en de stad Jeruzalem van de moslims bleef.
- In 1193 op 4 maart stierf Saladin in Damascus na een kort ziekbed.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Saladin van Wikimedia Commons. |
