Saturnus V
Van Wikipedia
De Saturnus V is een Amerikaanse raket, ontworpen door Wernher von Braun. De raket was bedoeld om de maanlandingen van het Apollo programma mogelijk te maken. De saturnus V maakte deel uit van de Saturnus raketfamilie. De raket is 100 m hoog en juist 10 m in doorsnede. Het is de zwaarste raket die succesvol gevlogen heeft. Geen enkele Saturnusraket heeft ooit gefaald.
Oorspronkelijk zou voor elke trap een testraket gebouwd worden, met een watervat als testgewicht bovenop. uiteindelijk besloot NASA voor de "all-up" ('alles erop"testtraject: elke testraket zou al de trappen hebben en testen. Hierdoor hebben de geplande Apollo's 2, 3 en 5 nooit bestaan. Apollo 7 was de eerste bemande.
Inhoud |
[bewerk] Trappen
De Saturnus V bestaat uit 3 trappen.
[bewerk] Eerste trap
De eerste trap, S-IC, heeft vijf F1-motoren die gezamenlijk de lancering verzorgen. De trap gebruikt vloeibare zuurstof (LOX, liquid oxigen) van -160 C, en RP-1 (refined petroleum), een soort kerosine. De vijf motoren verbruiken samen 15 m3 vloeistof (zuurstof en brandstof) per seconde.
[bewerk] Tweede trap
De tweede trap, S-IIC, heeft vijf J2-motoren. Brandstof is nu vloeibare waterstof (genoemd LH2).
[bewerk] Derde trap
De derde trap, S-IVb, heeft als enige een herstartbare motor van het J2 type. Het is deze trap die de Apollo in een baan om de aarde brengt en vervolgens, na een aantal controlerondjes, opnieuw start om van de aarde weg te komen, en naar de maan te reizen. Bovenop deze derde trap zit een ring met besturingsapparatuur (Instrument Unit).
[bewerk] Nuttige lading
Bovenop de derde trap (en de Instrumenten Unit) zit de "payload" (nuttige lading), zijnde de Apollo-onderdelen als maanlander en capsule. Deze payload heeft eigen stuurraketten.
Wanneer een baan naar de maan is ingezet, wordt ook de derde trap afgestoten. Wat verder reist is de "payload" (vracht) van de Saturnus V: de Command-module (kegelvormig), de Service-module (cilindervormig) en de Maanlander (als een opgevouwen spin, in een beschuttende kap). Op dat moment wordt een manoeuvre uitgevoerd: de maanlander wordt losgetrokken van de onderzijde, naar de voorzijde verplaatst, op de kop van de capsule.
Bij de maan gebruikt de overgebleven raket de motor met de opvallende, enkele klokvorm om af te remmen en in een baan om de maan te komen, na de maanlanding om er weg te komen en op weg naar de aarde om de goede aanvlieghoek en snelheid te verkrijgen. Vlak bij de aarde wordt tenslotte ook het cilindervormige deel afgestoten.
De Saturnus V is ook voorzien van een ontsnappingsraket die de Apollocapsule in geval van een mislukte start in veiligheid moet brengen. Zou de volgetankte raket niet goed starten, dan sleurt dit raketje (een spriet op de top) de cabine naar veilige hoogte, om daarna de capsule op parachutes te laten landen in zee. In totaal is de lengte van de Saturnus V ongeveer 110 meter. In de VS zijn op diverse locaties nog dergelijke raketten te bezichtigen.
De Saturnus V werd ontworpen en gebruikt om mensen naar de maan te vervoeren, maar de laatste toepassing was in 1973, om het ruimtestation Skylab in een baan om de aarde te brengen.
