SED Display
Van Wikipedia
De Surface-conduction Electron-emitter Display (SED, Oppervlaktegeleidingselektronenemissiebeeldscherm) is een plat, hogeresolutiescherm dat op dit moment (2006) ontwikkeld wordt door Canon en Toshiba. De verwachting is dat deze techniek breed geaccepteerd zal worden voor het gebruik in televisies. Sommige SED's hebben een diagonale afmeting van meer dan één meter, maar ze gebruiken slechts 50% van de energie van Cathode Ray Tubes (CRT) en 33% van de energie van plasmaschermen met vergelijkbare afmetingen.
Men kan stellen dat SED de voordelen van CRT (hoge beeldkwaliteit) met de voordelen van TFT combineert (plat formaat). Een SED bestaat uit een reeks minuscule elektronenkanonnen en een laag fosfor die van elkaar gescheiden zijn door een kleine vacuumruimte. Elk elektronenkanon staat voor één pixel (beeldpunt). De elektronenstraal uit het elektronenkanon zorgt ervoor dat het fosfor oplicht, zodat er een beeld ontstaat. In tegenstelling tot CRT hoeft bij SED de elektronenstraal niet gericht te worden en wordt gebruikgemaakt van een veel lagere elektrische spanning. De helderheid (licht) en het contrast zijn vergelijkbaar met hoge kwaliteit CRT's. Er zijn prototypes van elektronenkanonnen ontwikkeld met een diameter van enkele nanometers.
SED-monitoren hebben enkele belangrijke voordelen ten opzichte van de gangbare op TFT en CRT gebaseerde schermen. De reactietijd bedraagt minder dan een milliseconde, de contrastratio bedraagt 100.000 tot 1 en de kijkhoek is 180 graden. Daarnaast is een SED-scherm in staat om echt zwart weer te geven. Bij CRT's en met name TFT's is altijd sprake van enig restlicht.
