Slag bij Ipsus
Van Wikipedia
| Slag bij Ipsus | |||
|---|---|---|---|
| Conflict: Diadochische Oorlog | |||
| Datum: 301 v. Chr. | |||
| Plaats: Phrygië | |||
| Resultaat: Macedonische overwinning | |||
| Strijdende partijen | |||
| Antigoniden | Macedoniërs Seleuciden |
||
| Commandanten | |||
| Antigonus I† Demetrius Poliorcetes |
Cassander Lysimachus Seleucus I Nicator |
||
| Troepensterkte | |||
| Onbekend aantal infanterie (wellicht 80,000?) 75 olifanten |
60,000 infanterie 400 olifanten |
||
| Slachtoffers | |||
| Onbekend | Onbekend | ||
|
|||
De Slag bij Ipsus werd uitgevochten door enkele van de Diadochen (de opvolgers van Alexander de Grote) in 301 v. Chr. nabij het dorp met die naam in Phrygië. Antigonus I Monophthalmus en zijn zoon Demetrius Poliorcetes waren opgezet tegen de coalitie van drie andere strijdmakkers van Alexander: Cassander, heerser van Macedonië; Lysimachus, heerser van Thracië; en Seleucus I Nicator, heerser van Babylonië en Perzië.
Antigonus was al 80 jaar oud en de heerser van huidig Syrië, Turkije, Libanon en Judea. Zijn leger was enorm en had al menig vijand verslagen. Hij had 75 strijdolifanten. Zijn opponent had een enigszins kleinere legermacht (verondersteld rond 60.000 man), maar zij hadden Seleucus en zo'n 400 olifanten. Dit was de enige grote Europese veldslag waarbij beide partijen gebruik maakten van Indische strijdolifanten.
Met uitzondering van Plutarchus's Leven van Demetrius heeft zo goed als geen historische beschrijving van de veldslag de eeuwen doorstaan. Wij weten dat Demetrius in eerste instantie succesvol was aan zijn kant van het gevecht (op de rechterflank met zware cavalerie) maar zijn strijdkracht werd afgezonderd van het centrum van het Antigonidische leger. Toen hij poogde aansluiting te vinden met de hoofdmacht werd zijn cavalerie geblokkeerd door een enorme massa van strijdolifanten (we mogen aannemen onder het commando van Seleucus).
De hoofdmacht, de Antigonidische falanx, werd vernietigd door afstandsschoten van lichte troepen die minstens van één flank aanvielen. Antigonus zelf werd gedood door een speer.
De strijd resulteerde in de opsplitsing van het kortdurende Alexandrijnse Rijk in drie machtscentra: Macedonië in het westen, Syrië en Babylonië (onder de Seleuciden) in het midden en Egypte (onder de Ptolemeën) in het zuiden. Ipsus is een belangrijke veldslag, maar het voltooide de ontbinding van het rijk, niet de oprichting van een nieuwe, welke de reden kan zijn voor de onbekendheid.
