Sonny Silooy
Van Wikipedia
Jan Jacobus (Sonny) Silooy (Rotterdam, 31 augustus 1963) is een voormalig Nederlands voetballer.
Hij maakte zijn debuut in het betaald voetbal in 1981 als linksback bij Ajax, de club waar hij veertien seizoenen voor zou spelen. Hij maakte deel uit van een sterke lichting met o.a. Wim Kieft, Marco van Basten, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg en John Bosman.
Silooy werd met de Amsterdamse ploeg zevenmaal Nederlands kampioen, won drie keer de KNVB beker, in 1987 de Europa Cup II en in 1992 de UEFA Cup. Hij debuteerde in het Nederlands voetbalelftal op 12 oktober 1983 in het historische EK-kwalificatieduel tegen Ierland (2-3), dat gezien kan worden als het begin van de gouden tijd die in 1988 zijn hoogtepunt bereikte. Dat hoogtepunt, de winst van het EK voetbal 1988, maakte hij zelf trouwens niet mee, door een blessure aan zijn oogkas. In totaal kwam hij 25 keer uit voor Oranje.
Na twee seizoenen bij Matra Racing Club Paris keerde Silooy in 1989 terug bij Ajax. Prompt kreeg hij een zware knieblessure. Later verloor hij zijn basisplaats aan Michael Reiziger. Zijn 268e en laatste wedstrijd in Amsterdamse dienst was op 22 mei 1996, de finale van de Champions League tegen Juventus. Deze eindigde in 1-1 en strafschoppen moesten de beslissing brengen. Trainer Louis van Gaal had de grootste moeite vijf spelers te vinden die er een durfde nemen. Toen hij voor de tweede keer een beroep op Silooy (die daarvoor in zijn gehele carrière slechts één penalty, in een vriendschappelijke wedstrijd, had genomen) deed, stemde deze toe. Hij miste jammerlijk.
Hierna speelde Silooy nog twee seizoenen in Duitsland, bij Arminia Bielefeld. Hij bouwde zijn carrière af bij De Graafschap en de amateurclub Unitas. In 2002 beëindigde hij zijn actieve loopbaan. Daarna werd hij jeugdtrainer bij Ajax.
