Tafa
Van Wikipedia
| Tafa IUCN-status: Gevoelig[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Phascogale tapoatafa (Meyer, 1793) |
De tafa (Phascogale tapoatafa) is een buidelmuis uit het geslacht Phascogale die voorkomt in Australië, in een aantal geïsoleerde populaties bij de oost-, noord- en zuidwestkust in verschillende soorten bos. Deze soort is zeldzaam en wordt op veel plaatsen bedreigd; de populatie in het zuidwesten van West-Australië komt het meest algemeen voor. Deze populatie vertegenwoordigt mogelijk een aparte soort, P. pirata (Thomas, 1904). Deze dieren zijn bleker en kleiner dan andere tafa's.
De tafa is een ratachtig buideldier met een puntige bek en een op een fles lijkende borstel van lange zwarte haren op de staart. Deze borstel bedekt tweederde van de staart. De haren zijn tot 55 mm lang en worden opgezet als het dier opgewonden is. De bovenkant van het lichaam is grijs, de onderkant wit. De oren en ogen zijn groot. De kop-romplengte bedraagt 150 tot 260 mm, de staartlengte 165 tot 235 mm en het gewicht 110 tot 310 g.
Deze soort is 's nachts actief, is solitair en schuw en eet naast geleedpotigen ook andere ongewervelden, kleine gewervelden en nectar. Het is een beweeglijk, snel dier dat in bomen klimt om aan eten te komen. De tafa bouwt een nest van boombast, veren en vacht. In een periode van drie weken tussen midden mei en begin juli wordt er gepaard, waarna alle mannetjes sterven. Vrouwtjes kunnen daarentegen wel drie jaar oud worden. Na een draagtijd van 30 dagen worden er zes (West-Australië) of zeven tot acht (overige populaties) jongen geboren.
| {{{afb_links}}} | Soorten van Phascogale | {{{afb_rechts}}} |
|---|---|---|
|
Kleine penseelstaartbuidelmuis (Phascogale calura) - Tafa (Phascogale tapoatafa) |
[bewerk] Literatuur
- Groves, C.P. 2005. Order Dasyuromorphia. Pp. 23-37 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
